Hallo!
Sinds 9 jaar bestaat de droom van mijn man erin om te emigreren naar Frankrijk en deze zomer hebben we besloten dat we die droom van hem misschien maar eens moeten waarmaken. Ikzelf ben ook gestoken door de emigratiemugā¦
En mijn kinderen willen het ook.
Ik heb hun proberen van de roze wolk af te trekken, dat emigreren niet hetzelfde is dan op vakantie gaan: Dat ze de eerste jaren niet meer op vakantie kunnen omdat mama en papa dan moeten werken, dat ze daar ook school moeten volgen en alles in het Frans ook andere vakken, dat ze familie, vrienden, alles moeten achterlaten,ā¦Maar ze zijn elke dag enthousiaster. Mijn kinderen zijn 11(deze maand 10), 10(volgende maand 11) en 7. De twee oudsten krijgen al Frans op school en zijn ook echt er mee bezig om het zo goed mogelijk te kunnen. Mijn jongste zoon heeft geen franseles, maar het is ongelooflijk hoe hij de taal wil leren. Hij kan al heel wat woordjes(zelfs een paar kleine zinnetjes). Heeft zichzelf ook al leren tellen tot 10 en we hebben Disneyboekjes om Frans te leren met cd en hij luisterd daar dikwijls henen. Dus de motivatie bij de kinderen is er wel. En als ik er met hun over praat, heb ik wel het gevoel dat ze beseffen dat het niet altijd rozengeur en manenschijn gaat zijn.
Nu is mijn vraag, wie heeft ook de stap gezet om te emigreren en hoe is dat meegevallen en voor de mensen met kinderenā¦hoe is het voor de kinderen geweest?
Ik hoop hier wat leuke mensen te leren kennen en daarmee dan ook contact te houdenā¦
ps. We willen richting ArdƩche( rond Aubenas) verhuizen.