Met belangstelling volg ik de conversaties op dit forum en elke keer sta ik weer versteld van de vragen die gesteld worden of de antwoorden/adviezen die daarop volgen.
Zelf ben ik 8 jaar geleden uit Nederland vertrokken. Nadat ik in Cambodja en Birma heb gewoond en gewerkt heb ik de overstap gemaakt naar Mexico. Zonder enige kennis van het land, de taal of de politiek/economische situatie voelde ik me hier thuis en besloot ik dat ik meer wilde. De mensen/Mexicanen zijn altijd aardig, vrolijk en respectvol. En gaven me het gevoel dat ik hier welkom zou zijn.
Aldus een huis gekocht en een hostel geopend.
Dit huis staat binnen de “Prohibited Zone”. Dat betekend dat het binnen 50 KM van de kust staat en/of 100 KM van de grens. En niet andersom, zoals ik steeds op dit forum lees.
Om een huis in deze zone te kopen open je een trust, dit doe je bij een bank naar keuze. Technisch gezien wordt de bank eigenaar van het huis, en jij eigenaar van de trust. In eerste instantie is dit voor 50 jaar, daarna kun je gaan voor een volgende periode van 50 jaar. Hier betaal je jaarlijks een vergoeding voor die ongeveer gelijk staat aan 1/10 % (eentiende) van de waarde van het huis. Het geeft je exact dezelfde rechten als het bezit buiten de “Prohibited Zone”. Je kan verbouwen, verhuren, verkopen of zoals ik een bedrijf beginnen. Het voordeel van de trust is dat je ook gelijk een FM 3 krijgt, het geeft je dus de gelegenheid om in Mexico te verblijven zonder steeds de grens over te moeten of je visa op een andere manier hoeft te verlengen. In eerste instantie is dit een visum als “rentenier”. Dat houdt in dat je hier niet mee kunt werken.
Overigens is het verkrijgen van een FM3 een heel makkelijk gebeuren. Elke keer lees ik hier hoe mensen lopen te knoeien, veel geld betalen voor een advocaat of zich maanden aan het lijntje laten hangen. Ik begrijp dit niet.
Ga er dan ook vanuit dat dit in 99% van de gevallen komt omdat men zelf steken laat vallen. Als je naar de migratiedienst gaat krijg je precies te horen waar je aan moet voldoen.
En JA, ze zijn pietluttig!
Vier copieen van dit, twee copieen van dat, zes foto’s zus, drie referenties zo… Tja, kom dan niet aan met het verkeerde. Geef ze wat ze willen hebben en het liefst iets extra’s. Laat zien dat je graag wilt blijven, wees beleeft, respectvol en accepteer dat de bureaucratie tijd in beslag neemt. De mensen die je bij de migratie helpen zijn niet bevoegd, klagen bij hen heeft dus helemaal geen zin. Zij voeren alleen uit en als er iets ontbreekt zijn zij enkel doorgeefluik. Accepteer, tel tot tien en lever het gevraagde gewoon de volgende week in. Ik heb NOOIT problemen gehad.
Uiteindelijk is de Mexicaanse overheid erbij gebaat dat buitenlanders zich in Mexico vestigen. Ten eerste levert het geld op m.b.t. de visa. Daarnaast investeringskapitaal en kennis. Dat de Mexicaanse overheid immigratie zou tegenhouden is daarom niet aan de orde en zeker niet ingewikkeld. Waarom mensen dan ervoor kiezen om dit middels een advocaat te doen is voor mij een volstrekt raadsel en onnodig. Daarnaast zijn advocaten hier niet te vertrouwen, omdat ze weten dat buitenlanders makkelijke prooien zijn en domme buitenlanders snel bereid zijn extra te betalen.
Het beginnen van een bedrijf is in Mexico heel erg simpel, als je je aan een aantal regels houdt.
Vaak hoor ik mensen zeggen dat ze willen emigreren omdat ze dan rustiger aan kunnen doen. Men heeft het idee dat je hier wel iets kunt opzetten zonder al te hard te werken. FOUT!
Het is inderdaad heel makkelijk om succesvol te zijn, maar je moet je wel 100% inzetten. Als je dit dan ook nog eens hygienisch en georganiseerd doet, doe je 80% meer dan de gemiddelde Mexicaan en op een manier die hier gevraagd wordt maar niet geboden. Voor de duidelijkheid; Ik houd van Mexico, I houd van Mexicanen… maar ze zijn lui, inefficiënt en onhygienisch. (beetje generaliserend, maar de algemene waarheid) Dit is iets dat je als buitenlander moet accepteren en misschien maakt het het leven hier juist zo leuk. Mañana, mañana…
Daarnaast levert deze kwaliteit juist de mogelijkheid om je te onderscheiden.
Ook zie ik hier veel vragen over “hoeveel geld je hier nodig hebt om te leven”. Dat is natuurlijk heel persoonlijk en hangt af van de luxe die je wilt hebben. Over het algemeen heb je aan $ 10.000 (pesos) per maand genoeg. Dit houdt in dat een klein appartement kunt huren (tussen de $ 2000 - 4000 per maand), je vaste lasten kunt betalen (elektra $200, gas $100, internet/tv $ 400, etc.) en een gemiddelde levensstijl kunt hebben. Ik heb jaren zo geleefd, mede door het maken van investeringen.
Deze situatie is nu verandert. Met ca. 30 backpackers per dag heb ik een omzet van ongeveer $ 100.000 per maand. Min kosten ontbijt $ 10.000, 4 werknemers $ 20.000, vaste lasten $ 10.000 houd ik ca. $ 60.000 over. Daar kun je heel luxe van leven.
Belasting technisch is het hebben van een Hostel ook erg aantrekkelijk. Omdat ik het ontbijt incl. aanbied, betaal ik enkel belasting over logies. Voor kleine ondernemingen is de belasting op dit moment $ 700,- (pesos) per twee maanden. Dit gaat veranderen, alleen weet ik details nog niet. Mijn accountant geeft aan dat het waarschijnlijk een extra 2% over de omzet gaat worden. Ik wacht dit rustig af. Logies is aantrekkelijk omdat je gevrijwaard blijft van een 15% (soort BTW) die je normaal EXTRA moet rekenen.
Overigens is dit wel noodzakelijk. Vind mensen die je kunt vertrouwen en bouw een relatie op met personen in vooraanstaande posities. Je moet een accountant en notaris hebben die je kunt vertrouwen. Dit kan alleen via via. Daarnaast moet je vrienden worden met de burgemeester, de politie, de dokter en de predikant. Het maakt het hele leven hier makkelijker. Introduceer jezelf, nodig ze uit wanneer je iets " speciaals" organiseert. Laat ze weten dat ze een “buitenlander” in hun midden hebben die bereidt is er iets van te maken. Je hebt ze nodig…
Ik heb het hier niet over corruptie, niet over smeergeld…
Helemaal niet nodig in Mexico.
Ik heb het over een bedrijfsopening waarbij deze mensen zijn uitgenodigd (tezamen met de buren en andere ondernemers) en waarbij je laat zien dat je iets doet wat ook in hun belang is. De stad levendig maken. Zorgen voor toerisme… Laat zien dat je meedenkt. Laat zien dat je hen waardeert!
Ik begrijp dat dit een persoonlijk verhaal is. Het is me altijd heel makkelijk gemaakt omdat iedereen me behulpzaam is geweest. Je moet je openstellen. Het is lastig om te integreren in een ander land, maar probeer in elk geval te assimileren. Te genieten van de gastvrijheid, het weer en alles om je heen. Stop met het je ergeren aan “dingen die anders zijn”. Laat je calvinisme thuis.
Doe niet te moeilijk, probeer niet alles van te voren te regelen (zo Nederlands!) Ja, de taal is wel makkelijk als je het beheerst… Maar niet noodzakelijk zoals velen hier zeggen. Met handen en voeten en een dosis humor kom je hier heel ver. Uiteraard is het makkelijker als je alleen bent, je bent meer flexibel… Als couple (en helemaal als er kinderen in het spel zijn) is het veel ingewikkelder.
Nog een ander ongevraagd advies…
Velen zie ik hier schrijven dat ze naar Mexico willen emigreren omdat ze een partner hier hebben. GEEN GOED IDEE.
Je emigreert niet zomaar voor een partner. Probeer het een jaartje, misschien twee… Kijk het aan. Het idee dat je overkomt en hier wel even een toekomst gaat opbouwen is naief en onhaalbaar.
Daarnaast heb ik vele stellen gezien waarbij het helemaal is mis gegaan. Met name NL meiden die verliefd werden op een Mexicaan maken nogal eens de fout. Uiteindelijk is Mexico een machocultuur, en is het voor de man in kwestie heel moeilijk te accepteren dat een NL meid zelfstandig is. Zelfs als de jongen open-minded is, is er de druk van de familie. “hoe kan het dat jouw vriendin alleen uitgaat”, “waarom moet jij ook het huis schoonmaken”… Al gaat het het eerste jaar goed, op den duur is een relatie hier niet tegen bestand.
Ik heb meerdere NL vriendinnen gezien die uiteindelijk alleen achter bleven. Soms was er ook een kindje in het spel, die als Mexicaan geboren is. De Mexicaanse vader heeft in dat geval alle rechten, en als moeder sta je kansloos buiten spel.
Voor alle mannen die een “ware liefde” hier hebben gevonden… hahahahahahahahahahaha… (uiteraard zijn er uitzonderingen, maar in 80% van de gevallen…)
Succes iedereen !!