(origineel bericht op be-more.nl)
Eerste weblog; een droom met sterretjes
<u><strong><em>Eerste weblog; Een droom met sterretjes.</em></strong></u>
<em>Eerste weblog;</em>
Dit is de eerste keer dat ik een weblog bij hou, alleen dat is al speciaal! Ik ga een droom in vervulling laten gaan, ik ga werken in een opvanghuis in Zuid-Afrika. Palm Tree, het opvanghuis ligt in Amanzimtoti, net onder Durban. Over 28 dagen zal ik bij Palm Tree aan de slag gaan. Op de site van Be-More en op vriendenvanpalmtree.nl lees je meer over dit project.
<em>Hoe het idee ontstond;</em>
Een aantal jaar geleden, toen ik bijna mijn SPH diploma had behaald ontstond het plan om met een studiegenootje drie maanden naar Afrika te gaan om daar bij een project voor mensen met een verstandelijke beperking te gaan werken.
Echter, toen werd ik gebeld of ik op Pappelhof wilde komen werken. Van die keuze heb ik zeker geen spijt, want ik werk daar nog iedere dag met veel passie en enthousiasme. Mijn studiegenootje gaf me toen een schilderij cadeau met twee Afrikaanse kinderen erop met sterretjes in hun gezicht, ‘om deze droom niet te vergeten’. Toen ik bijna dertig werd vond ik het tijd om deze droom letterlijk en figuurlijk onder het stof vandaan te halen.
Ik bezocht verschillende beurzen over ‘vrijwilligerswerk in het buitenland’ en was vooral op zoek naar een organisatie waarbij het mogelijk is om 1 maand vrijwilligerswerk te doen. Overal waar ik kwam sprak vooral de stichting uit Nijmegen; Be-More me aan. Hun betrokkenheid (zowel bij de vrijwilliger als bij het project en de bewoners van het land zelf), oprechtheid en enthousiasme lieten me merken dat dit een pure organisatie is zonder winstoogmerk. Ik kwam bij Be-More uit via een project dat me aansprak in Port-Elisabeth, hier wordt helaas niet meer door Be-More gewerkt dus ik ben verder gaan zoeken. Het viel me op dat op de verschillende informatiebijeenkomsten waar ik was de vrijwilligers erg enthousiast waren over Palm Tree!
<em>De voorbereidingen;</em>
Alsof het zo moest zijn vond precies op mijn 30e verjaardag de voorbereidingsdag plaats. Die was heel speciaal, het was mooi om alle enthousiaste, avontuurlijke mede-vrijwilligers te leren kennen en bijzondere verhalen te horen over het land. Een hele spannende en uitzonderlijke verjaardag! (daarna bleef het een bijzondere dag aangezien tijdens eraan gekoppeld verjaardagsetentje in Nijmegen m’n vader voor het eerst kennis maakte met m’n nieuwe vriend).
Ik wil iedereen bedanken die een dag later tijdens mijn ‘Palm-Tree’ feestje zijn bijdrage in welke vorm dan ook heeft geleverd!
<em>Nog een kleine maand;</em>
Toen ik deze week, een maand voor vertrek m’n gordijnen open deed en zag dat de kerstversiering al in de straat was gehangen wist ik; nu is het echt bijna november.
De inentingen zijn gehaald (op advies van de GGD nog wat extra inentingen waarvan niet helemaal duidelijk was of ze nodig waren), tijdens de laatste inenting zei de medewerkster; ‘dure manier om van je prik-angst af te komen’, dat is inderdaad zo, maar wel effectief!
Het boek ‘Helden van Zuid-Afrika’, geschreven door Jetske van der Schaar, vrijwilligster van Be-More heb ik gelezen, mooi!
De vliegreis is geboekt en het Paspoort gecheckt.
De laatste voorbereidingen moet ik nog even op een rijtje zetten. Misschien nog een spoedcursusje Engels?
Naast dat het echt begint te kriebelen heb ik er zin in en vind ik het spannend tegelijk!
De meeste zorgen qua voorbereiding gaan momenteel over de sluimerende buikpijn die aan blijft houden, ik hoop dat de onderzoeken komende weken goed uit pakken.
<em>Bereikbaarheid;</em>
Ik ben weer bereikbaar! Iedereen die me vroeg waarom ik nog een redelijk oude Nokia had en als mijn antwoord hoorde ‘die hou ik tot na de Afrika-reis’ zal verbaasd staan dat precies een maand vooraf mijn telefoon het begaf (flinke regenbuien hier in Nederland, waarschijnlijk funest). Ik ben weer bereikbaar maar telefoonnummers kwijt, daarom bij deze een oproepje; ik ben ieders nummer weer bij elkaar aan het verzamelen.
In Zuid-Afrika zal ik bereikbaar zijn met een Zuid-Afrikaanse simkaart.
<em>Een hoop steentjes…</em>
Ik hoop natuurlijk bij Palm Tree een mooi steentje bij te mogen dragen al besef ik me terdegen dat dit in een maand maar een klein steentje kan zijn.
Daarnaast denk ik dat ik er zelf enorm veel van zal kunnen leren.
Zoals; - risico’s durven nemen (ik denk dat Afrika een uitstekend land is om mij te kunnen leren dat niet alles in het leven vooraf uit te denken of uit te stippelen is).
-‘African time’; je bezig houden met de taak waar je op dat moment mee bezig bent, wat vandaag niet komt, komt morgen wel. (al lukt me dat de laatste tijd al steeds beter, soms iets te goed)
-Loslaten; al mijn bezigheden in Nederland draaien ook wel door als ik er even niet bij ben.
Daarnaast heb ik veel respect voor het hoopvolle, familiare, enthousiaste karakter van de Zuid-Afrikanen waar ik over heb gelezen, ze zullen deze maand een inspiratiebron voor mij zijn.