p9 mei 09.03br /
Hier mijn eerste bericht vanuit Entebbe. Ik vind het echt een heel raar gevoel dat ik aan de andere kant van de wereld zit, ik besef het me nog steeds niet. Ik werd net wakker en zag de klamboe om mijn bed en dacht dat ik wazig zag, want ik zag de kastdeur niet goed, en toen ik even in mijn ogen wreef wist ik weer dat het niet aan mijn ogen lag.br /
Dit is nu mijn tweede dag in Uganda maar er is al van alles gebeurd, de reis is nu al een groot avontuur. Zaterdag 7 mei waren we om 08.00 uur op Schiphol. Daar stond Vera al te wachten op mij, zij gaat ook naar hetzelfde project en had dezelfde vlucht als ik. Nadat ik haar had gevonden waren er nog twee meiden, Bianca en Masha en zij gingen ook naar Uganda met dezelfde vlucht, maar naar een ander project. Toen hebben we met zijn vieren ingecheckt en hoorden we dat de vlucht een uur vertraging had omdat het vliegtuig niet op tijd weg was uit Turkije. We hadden nog even een tosti gegeten (is dat typisch Nederlands?) met wat drinken en toen gingen we even achter de douane winkelen. Vera en ik hadden niet zo’n zin om te winkelen (misschien is er wel iets mis met me) dus wij gingen vast voor de gate zitten en wat drinken en gezellig kletsen. de vlucht had nog meer vertraging en uiteindelijk zou de vlucht vertekken om 13.00 uur en om 12 .55 uur waren de anderen er nog niet. We dachten, ze komen hier wel want ze moeten hier langs dus dan zien we ze wel voorbij komen. Vera belde even op, en ze zeiden dat ze er al waren, en dat we HEEL erg op moesten schieten. Dus wij rennen naar de gate en snel de handbagage afleveren en door de poortjes. Moest ik ook nog mijn laptop uit de hoes halen, want wie weet wat ik allemaal voor enge dingen bij me had, maar ik had mijn laptop al afgesloten met een soort slotje. Moest alles helemaal open, en in de stress dat ik zat haha. Uiteindelijk was alles in orde en konden we het vliegtuig in.br /
We hadden een heel luxe vliegtuig, met allemaal zo’n kleine tv in de stoel voor je, dus lekker film gekeken en toen was de vlucht eigenlijk zo voorbij. We kregen nog lekker iets te eten onderweg, aardappelsalade, gerookte zalm en kebab, en cheesecake als toetje. Aangekomen in Istanbul hadden we dus behoorlijke vertraging dus we wilden snel uit het vliegtuig om door te lopen naar de volgende vlucht. En toen stond er een meneer van de maatschappij op ons te wachten om ons te begeleiden naar het volgende vliegtuig. Is dat mooi of is dat mooi? Hij was alleen wel heel groot en liep heeel hard dus wij moesten achter hem aan rennen het hele vliegveld over. Achteraf gezien wel heel fijn dat hij er was, want anders hadden we langer moeten zoeken naar de weg. Eenmaal in het vliegtuig bleek dat er iets mis was, en we moesten 10 minuten wachten. Geen probleem, maar 10 minuten werd een half uur, een uur, en uiteindelijk na 2 uur vertrokken we gelukkig wel. Die vlucht duurde wel wat langer natuurlijk, maar voor mijn gevoel ook. Echt slapen ging niet, maar je dommelde zo weg en werd weer wakker. Ook hier weer lekker iets te eten, salade, pasta en een vies toetje met peer en noten ofzo. Uiteindelijk kwamen we om 02.30 uur aan in Entebbe en moesten we een formuliertje invullen voor ons visum, en in de rij staan om een visum aan te* vragen. Toen we bij de band kwamen om de koffers op te halen, zagen we een groot bord met: vertraagde bagage.br /
En natuurlijk stond Bosma erop (de achternaam van Bianca, waar alle koffers opstonden) dus weer formulieren invullen voor onze vertraagde bagage. Uiteindelijk om 04.30 uur kwamen we aan bij Jeroen, zonder koffers. We moesten de koffers maar laten ophalen of laten bezorgen. We baalden natuurlijk wel even, maar je doet er niets aan. Het is zo raar, hier accepteer je het, en zou ik op vakantie zijn zou ik woedend zijn als mijn bagage er niet was. Vera en ik hebben gelukkig een voorraadje in onze handbagage, een setje schone kleren en wat schoon ondergoed en toiletspullen. De anderen hadden dat niet, dus tandpasta, DEET, alles deelden we met zijn allen. br /
Jeroen bracht ons naar de pinautomaat en we konden even geld pinnen, we pinden allemaal 700.000 Ush (Ugandese shilling) ongeveer 200 euro. Toen buiten bij de pinautomaat overlegd wat er nu moest gebeuren, of we dus inderdaad zondag al naar Masaka gingen of wilden wachten op de bagage. Zo niet dan zou de bagage donderdag (DONDERDAG PAS?! Was onze reactie) bij ons zijn. we waren het er allemaal over eens om in Entebbe te wachten tot dinsdag op onze bagage. Kunnen we ook gelijk kijken of alles klopt, of alle koffers er überhaupt zijn enz. br /
Toen in de hostel lekker gaan slapen, want we moesten de volgende ochtend 10 uur weer fris en fruitig klaar zitten voor de voorbereidingsdag. De volgende ochtend waren we allemaal moe, en waren er ook al andere vrijwilligers in de hostel die al eerder waren aangekomen. Met zijn allen zijn we door Jeroen voorgelicht en is ons verteld wat we wel en niet kunnen, hoe de regels een beetje zijn, en dat we bijvoorbeeld op moeten passen met foto’s maken omdat in grotere steden de mensen blanken al snel zien als iemand die een terroristische aanslag wil plegen. Daarna gingen de meeste vrijwilligers al weg naar Masaka en later naar het project, maar Vera, Bianca, Masha, en een echtpaar, Lieke en Jan , achter omdat we op onze koffers gingen wachten. Toen lekker ontbeten met een banana pancake, en daarna even gedoucht een beetje opgefrist met wat we in de handbagage hadden (niet veel), en met zijn allen Entebbe ingegaan een beetje verkennen. Na 20 meter was er een kindje die zei; Come here! I make bracelets! En op de terugweg kwamen we weer langs haar, en pakte ze Vera’s hand om gewoon even te voelen. br /
Ik dacht dat Entebbe groter was dan het was. Of we hebben niet alles gezien dat kan ook goed hoor, we wisten natuurlijk ook niets. Er waren wat kleine winkeltjes, waar we zonnebrand, shampoo en deodorant hebben gekocht. Met zijn allen 1 fles van alles, want we krijgen (hopelijk) morgen toch onze koffers waar alles wel inzit. Daarna even op een ‘terras’ iets gedronken, maar door wat Jeroen vertelde heb ik maar geen foto’s gemaakt. Het was heel leuk om te zien hoe een terras er in Uganda uitziet. Achter ons werden wel kippen geslacht waarschijnlijk , maar daar keken we doorheen.br /
Daarna lekker terug naar de hostel gegaan, en hier gegeten. Lekker tomatensoepje en een salade. Het kost hier echt geen drol, die bananenpannenkoek kost 3000 Ush, wat ongeveer 1 euro is. En mijn avondeten bij elkaar 11000 Ush. We hadden het eten besteld maar het duurde wel wat lang. Dus Jan ging even binnen kijken. Bleek dat alle koks gewoon voetbal aan het kijken waren, en dat ze gingen beginnen met koken als de voetbal was afgelopen haha. Wat een heerlijk leven heb je dan, als je gewoon doet wat je moet doen wanneer jij daar klaar voor bent. Die instelling staat me wel aan geloof ik. Hoewel als ik hoor dat Ugandese mensen soms 2 uur te laat op afspraken komen vind ik het toch niet zo prettig. Na het avondeten zijn we vroeg naar bed gegaan, rond 21.00 en toen ik begon met schrijven was ik net wakker dus we hebben een lange nacht gemaakt, was ook wel nodig. Even rusten, want je bent zo druk met alles, kijken, ruiken, horen, je hersenen draaien overuren.br /
Vandaag weet ik nog niet wat we gaan doen (goed he, de Ugandese instelling komt al bij me naar boven) maar ik ben al goed verbrand gister dus ik ga niet te veel in de zon, of even een t-shirtje aan ofzo. Gister hadden we voor we Entebbe ingingen natuurlijk geen zonnebrand, dus vandaar dat ik me nog niet in kon smeren. Gelijk gekocht in Entebbe en gesmeerd, maar het kwaad was natuurlijk al geschied. Morgenvroeg gaan we onze koffers ophalen, en dan gaan we naar Masaka. br /
Ik heb geen flauw idee wanneer ik weer kan schrijven, ik ga proberen het bij te houden. Maar ik ga ook niet te veel moeite doen voor internet als het even niet helemaal uitkomt. Gelukkig heb ik mijn laptop bij me dus kan ik alles al schrijven elke dag en kan ik dan op de usb stick heel snel alles overzetten op mijn blog. Grote kans dus dat ik niet heel vaak iets zet, maar dat het dan heeeeeele lange verhalen worden haha. Ik ben er nu pas 1,5 dag en kijk eens wat ik allemaal al heb meegemaakt, dus ik denk dat jullie veel te lezen krijgen.br /
Liefs Mathildebr /
br /
PS. De foto’s komen nog, want het kabeltje om de foto’s op de laptop te zetten zit nog in de koffer…/p
1 like