L.S.
Een van de dingen die mij de laatste tijd zeer verbazen, is het aantal kokkinnen en koks dat vanuit de hele wereld naar Italie komt om een of andere kookcursus te volgen. Eigenlijk snap ik daar helemaal niets van, maar dat komt ook omdat ik van koken en kokerellen helemaal niets weet. Dat wil niet zeggen dat ik bepaalde dingen niet heel erg lekker vind, maar het koken laat ik aan anderen over.
Trouwens helemaal een analfabeeth op het gebied van koken ben ik niet: mijn Toscaanse kennissen zijn gek op mijn zuurkoolschotel en mijn Brabants/Friese erwtensoep (met kluif hoor…, en apart geserveerd gekookt spek met Dijon mosterdop (Fries) roggebrood was wederom in het winterse Toscane van 2005 iedere week (!!) een succes… (En geen Vino Nobile, maar een Heineken of een Bavaria erbij, ha ha)
Deze twee bovengenoemde specialiteiten vormen echter mijn gehele kookkunst. Ja , spruiten en witlof kan ik ook koken, maar dan houdt het echt op…
Waar ik wel heel goed in ben, is het maken van een hout-vuurtje. Mijn kennissen roemen mijn twee openhaarden: een in de keuken en een in mijn woonkamer voor het roosteren van brood.
Daar roosteren ze dan niet alleen het brood voor hun heerlijke bruschetta’s (waarvoor ze trouwens mijn basilicum-plantjes plunderen, die ik derhalve stiekum iedere week bij-koopt en aan de zuidkant van mijn tuin ‘bijplant’. Voor 0.50 euro heb ik weer 12 nieuwe planten bij de tuinder.), maar ook roosteren ze daar heel graag het brood voor hun panzanella en ribollita.
Mijn geheim is het gebruik van diverse soorten hout voor mijn openhaard en eigenlijk, ik moet dat toegeven, heb ik dat geleerd van mijn Sardijnse kennissen in Toscane.
Ik verklap alleen dit: je kunt eikenhout (bij voorkeur die kleine eiken uit Val d’Orcia) gebruiken, maar op sommige momenten moet de gloeiende as bestaan uit geurig olijfbomen- en Toscaans cypressenhout…(deels, een heel klein beetje ook wortels van (bijv.omgewaaide) eucalyptus- en olijf-bomen)
Maar nu lijkt het of ik afgedwaald ben. Dat is echter niet het geval.
Ik ga namelijk leren Italiaans leren koken.
Om te beginnen :Toscaans.
En daarvoor ga ik de beste kok-school van heel Toscana zoeken: over smaak valt niet te twisten.
Die kokkinnen en koks uit de hele wereld gaan namelijk naar bepaalde ,klein-schalige (3 tot 5 kok(kinnen)-keuken-scholen, zeer klein in aantal, in Toscana.
Als ze mijn Brabants&Friese erwtensoep (met kluif) geproefd hebben, zullen ze mij zeer zeker voor een proef…—…periode aannemen…
Distinti Saluti
Kok-in-spe Arturo