Ik heb 2,5 jaar geleden een Braziliaanse studente leren kennen hier en in juni is ze klaar met haar studie, nu willen we samen naar Brazilië gaan verhuizen (Rio de janeiro). Is het makkelijk voor een Nederlander om een baan te zoeken daar? Aangezien ik geen hoge opleiding heb vermoed ik dat het een probleem zal worden.
Vertel ons niet wat er NIET kan, vertel ons wat je WEL kan.
Eventuele diploma´s en getuigschriften kan je laten vertalen en waarderen (legaliseren) voor Brazilie.
Je moet wel even ergens vragen hoe, ik heb daar geen ervaring mee.
Wat absoluut noodzakelijk is is kennis van de taal. Verwacht ook bij Nederlandse bedrijven (Heineken bijvoorbeeld) geen kennis van Nederlands of Engels. Alleen in de top, niet bij de mensen waar je dagelijks mee te maken zou krijgen.
Werk vinden is al moeilijk, werk dat redelijk betaalt is erg lastig. Kruiwagens kunnen erg handig zijn in dit land, dus misschien weet je vriendin iets.
Maak je eerst maar zorgen om een visum. Aangezien de kans op werk klein is, is een visum op die basis niet erg handig. Huwelijk is vrijwel de enige mogelijkheid, maar daar moet je wel klaar voor zijn natuurlijk.
Heb je op die basis een visum, dan zou je ook een eigen bedrijfje kunnen beginnen met relatief weinig geld. Daar moet je dan wel 200% achter staan en moeite voor doen, want makkelijk is daty zeker ook niet.
Denk er vooral goed over na, laat je voorlichten etc. Mislukken is geen echte optie.
“Eventuele diploma´s en getuigschriften kan je laten vertalen en waarderen (legaliseren) voor Brazilie.”
Korte reactie, SUCCES! Langere reactie, het is een vrij ingewikkeld proces dat door de bureaucratie nagenoeg onmogelijk gemaakt word, je moet een universiteit vinden die dezelfde opleiding aanbied (of je moet ze ervan overtuigen dat jou opleiding hetzelfde is als opleiding X die zij aanbieden). Mocht je dit niet kunnen vinden dan zou je in overleg met de universiteit een proef kunnen opzetten om ze ervan te overtuigen. Vervolgens moet je via het ministerie van educatie (MEC) al het papierwerk regelen. Ik heb zelf bijzonder goede connecties binnen MEC en na het uitzoeken van het proces heb ik voor mezelf besloten dat het de energie en geld (legaliseren documenten) niet waard was voor mij. Ik moet de eerste buitenlander nog tegenkomen die het wel voor elkaar heeft gekregen.
Het beginnen van een bedrijf is ook niet het makkelijkste hier, wederom de bureaucratie heb je tegen.
Ik ben het 100% eens met mtilburg dat de taal key is om hier uberhaupt wat te kunnen doen.
Betreft het visum, er zijn globaal drie mogelijkheden: op basis van huwelijk, op basis van kinderen of op basis van een investering (vrij hoog bedrag). Ik denk dat je daar eerst over na moet denken voordat je naar de volgende stap gaat (werk). Tevens houd rekening in je budget met een overbruggingsperiode. Meeste buitenlanders die ik hier ken houden rekening met 6 tot 12 maanden zonder inkomsten als ze hier komen.
Hoop dat je hier wat aan hebt.
Ik denk zelfs aan een langere periode dan 12 maanden die je moet overbruggen.
Inderdaad zou je een visum kunnen krijgen op basis van een eigen bedrijf, maar dat heeft nadelen. In de eerste plaats is het minimum investeringsbedrag vrij hoog en in de tweede plaats in dat visum in eerste instantie voor een periode van 3 jaar, te verlengen tot permanent als het bedrijf het door de MTE goedgekeurde bedrijfsplan (wat al een struikelblok is) heeft gehaald (de meeste startups lukken niet, struikelblok 2).
De wijze waarop je eventueel een visum kan krijgen zijn beschreven in de Resoluçcoes Normativas (RN) die alleen in het Portugees toegankelijk zijn, je vindt ze hier: http://portal.mte.gov.br/trab_estrang/resolucoes-normativas.htm
Emigreren is helemaal niet makkelijk. ook niet naar Brazilie.
Aan de andere kant: als je werkelijk van elkaar houdt wil je op enig moment bij elkaar zijn, voor altijd liefts. En dan moet er gekozen worden: Nederland of Brazilie.
Ik heb vreselijke ervaringen met een Braziliaanse naar Nederland halen, ook al heeft ze een universitair diploma en een tolkcertificaat Engels bij de VN. Mijn vrouw is bijna een jaar afgehouden door de IND, en toen ze eenmaal toegelaten werd kon ze zogenaamd geen werk krijgen voor het inburgeringsexamen. Dat kreeg ze dus wel, na een maand in Nederland al.
Brazilianen doen tenminste niet moeilijk over buitenlanders. Nog niet. Alleen moet je wel je eigen broek ophouden, uitkeringen ed zijn er niet.
Conclusie: Trouwen of kinderen krijgen en zorgen dat je een jaar zonder inkomsten kan overbruggen.
Ik werk zelf voor een nederlands bedrijf vanuit huis, heb je legaal gezien hier zelfs geen werkvergunning voor nodig. Tevens zou je de grote stap wat veiliger kunnen maken. Ik heb zelf eerst hier een jaar gewoond op een studentenvisum (op basis van een cursus portuguees aan de universiteit van Brasilia), aanvraag van een studentenvisum is hel maar met de juiste stappen te doen (heb in het verleden iemand van het forum hier geholpen voor zijn stage). Je zou dat jaar kunnen gebruiken om portugees te leren en om te kijken hoe goed de relatie echt is. Daarna zou je toch echt moeten trouwen of een kind maken, op basis van een samenlevings overeenkomst een visum krijgen is erg duur en heeft een kleine kans van slagen…
-
-
- Updated - - -
-
Waar woon jij trouwens MTilburg als ik zo vrij mag zijn om dat te vragen?
Ik woon bij Petropolis (RJ) niet ver van Itaipava
Ahhh check! Hebben jullie niet een keer per jaar een fatsoenlijk bier festival (ben de naam kwijt)? Staat nog op de bucketlist versie brazilie! (:
Bauernfest. Eigenlijk is het gewoon de festas de juninho of hoe dat ook heten mag, maar dan met die idiote tiroler hoedjes en dirndels (de jonge meisjes).
Fatsoenlijk kan ik het niet noemen. Ik was er jaren geleden voor het eerst en meteen ook voor het laatst. Een enkel restaurant wil nog wel een enkele keer saurkraut mit eisbein voeren, maar een doorslaand succes is het niet. Op het veld voor het glaspaleis zijn (veel) standjes die eigenlijk allemaal hetzelfde verkopen: worsten die geen bratwurst zijn en bier dat geen bier is (Itaipava was de sponsor, bah). Verder de gewone Braziliaanse hap´jes. Geen behoorlijke patat te bekennen bijvoorbeeld.
In het glaspaleis was een dansfeest met muziek. Hoempa muziek dus. Je moet er van houden (ik doe dat niet) maar zelfs dan was het een aanslag op je gehoor, aangezien de muzikanten hoorbaar dronken waren.
Petropolis is trouwens een mooie stad, altijd de moeite waard vind ik. Het zomerpaleis zelf is eerlijk gezegd een beetje een afknapper als je uit Europa komt, ik bedoel: het paleis op de dam heeft al meer, en dan heb ik het maar niet over Italie. Maar alla, de keizer heeft er gewoond en dat is op zich wel bijzonder natuurlijk. De keizerlijke familie woont hier (gedeeltelijk) nog steeds, een van hen hebben we zelfs als klant gehad in ons restaurant. Verder veel huizen in Duitse stijl, al spreekt bij mijn weten niemand Duits meer (dat is in bijvoorbeeld Blumenau wel anders, daar hebben ze ook een echt Octoberfest).
We hadden een bistro in Itaipáva, was bedoeld als Amsterdamse kroeg maar sloeg niet aan, nu is het gewoon een (lunch)restaurant en wordt gerund door mijn ex-werknemers. De naam is nog steeds Klein Leidseplein, maar dat weet niemand 