(origineel bericht op be-more.nl)
De Gorilla’s
1e kerstdag, de berggorilla’s, volgens de mensen die er geweest zijn is het ‘de highlight’ van Afrika. Ondanks de hoge vergunningskosten toch iets wat je gedaan moet hebben. Zeker aangezien er nog maar drie landen zijn waar je ze kan vinden, namelijk Oeganda, Rwanda en Congo. Ik ben er nu geweest en ik kan beamen dat het echt fantastisch is. Om Servi te citeren: Naar Afrika gaan en de gorilla’s niet bezoeken is als naar Parijs gaan en de Eiffeltoren niet bezoeken. Allereerst is de tocht ernaartoe al adembenemend, letterlijk en figuurlijk. Het is een best zware tocht, maar ontzettend mooi. Ik bleef maar foto’s maken, hoe hoger ik kwam, hoe mooier het werd en je had overal mooie uitzichtpunten. Het was heerlijk om weer een beetje ‘exercise’ te hebben. Dan, eindelijk bij de berggorilla’s aan te zijn gekomen mag je daar een uur blijven. De chimpansees waren leuk omdat ze zoveel op mensen leken, maar ze renden telkens weg als je in de buurt kwam. Het wonderbaarlijke aan de gorilla’s is dat ze zich totaal niet aan je storen, ze gaan gewoon vrolijk door met waar ze mee bezig waren. Ze weten wel dat je er bent maar ze zijn gewoon heel vredelievend. Bokito was een uitzondering. Af en toe moest je zelfs aan de kant omdat ze gebruik wilden maken van het pad waar jij op staat. Als ze dan een halve meter bij je vandaan langs je af lopen, dat gaat je hart wel even sneller kloppen. Nu waren het vooral de kleine en jonge gorilla’s die langs je af liepen, ik moest me inhouden om ze niet stiekem even aan te raken. De ‘silverbacks’ (de oudsten van de familie) zijn echt gigantisch groot, zeker als ze opstaan en zich verplaatsen of in de bomen klimmen. Een uur is best lang, maar uiteindelijk is het natuurlijk toch te kort als je er al weer weg moet. De foto’s geven het gevoel niet weer dat je hebt als je midden in hun omgeving staat en ze recht in de ogen aankijkt maar misschien geeft het een idee. Het was in ieder geval een ervaring om nooit te vergeten!