Column: Americanos

Americanos

Een van de redenen waarom Amerika zo’n leuk vakantieland is, zijn de Amerikanen zelf. In het begin moest ik er aan wennen. Een winkel binnen lopen en meteen komt er iemand op je af gestormd: how are you doing today? My name is Andrew and if there’s anything I can help you with, please let me know. In het begin voelde ik me daar erg ongemakkelijk bij. Nu komt het antwoord al standaard uit mijn mond: I’m fine, and you? Thank you, I will.

Het allermooiste van Amerikanen vind ik dat je hun beste vriend kan zijn voor een kwartier. Op een vliegveld zitten twee mannen tegenover mij. Ze praten vrij persoonlijk over hun gezin, hun werk en hobby’s. Het is een gemoedelijk gesprek en ik ga er vanuit dat deze mannen vrienden zijn. Er komt een boarding oproep en een van de mannen staat op en zegt tegen de andere man: it was nice meeting you. Zie jij al dat je op schiphol aan een wild vreemde alles verteld?

De meeste Amerikanen zijn vriendelijk, geïnteresseerd en behulpzaam. We hadden gegeten in een kleine family diner. Daar we de enige gasten waren, hebben we een tijd met de eigenaar zitten kletsen over onder andere onze route. Terwijl we terug lopen naar auto komt hij achter ons aan. Of we een kaart hadden? Natuurlijk en hij liet ons een nieuwe route zien, die veel mooier was dan degene die wij gepland hadden. We zouden met de pont in Jamestown aankomen, net als de Engelsen, honderden jaren daarvoor.

Aan een heleboel ontmoetingen denk ik terug met een glimlach. Zoals aan het meisje in het hotel in Memphis. Ze zei tegen haar collega: I understand European, nadat ze goed gegokt had waar mijn vriend en ik het overhadden. De meest gestelde vraag is natuurlijk: where you from? Op mijn antwoord: the Netherlands, vroeg een vrouw: oh, is that next to Holland? Of dat het echt waar is dat we allemaal op klompen lopen. Jongeren vragen altijd of het waar is dat je legaal wiet kan kopen en roken. Geloof me, ze willen allemaal naar Amsterdam.

Ook een leuke vraag was: do you hug? Zoals bij de meeste mensen bekend: Amerikanen geven elkaar een hug. We hadden vlakbij Yellowstone een cabin gehuurd en bij het afscheid nemen, werd deze vraag gesteld. Sinds de eigenaresse een klap had gekregen van een Griek na een spontane knuffel, vraagt zij dit altijd bij Europeanen.

Zo kan ik nog wel even door gaan en dit zijn maar een paar van mijn voorbeelden, maar ik ben erg nieuwsgierig naar jullie leuke en grappige of minder leuke ontmoetingen met Amerikanen………

.

Niets aan afbreuk aan je column, maar ik heb inderdaad zulke gesprekken gehad op Schiphol met compleet vreemden (geen Amerikanen, maar gewoon Nederlanders). Bleken wel mensen te zijn die vaak reisden, dus die zijn het wellicht iets meer gewend. :wink:

Verder een heel herkenbaar verhaal. :slight_smile:

Uitzonderingen daargelaten natuurlijk… :smile:

Misschien moet ik de zin veranderen in: ik zie mijzelf niet zo’n persoonlijk gesprek hebben met een wildvreemde.

Heel herkenbaar.
Tijdens onze eerste reis had Ko voor mij een ketting gekocht in Julian. Later tijdens onze reis loop ik in Malibu over het parkeer terrein, stopt er een suv naast me met een vrouw achter het stuur. Zij begon terwijl ze het raampje aan de bijrijders kant open draaide heel enthousiast over mijn ketting. Dat hij zo mooi was, en waar we die gekocht hadden. Ik stond helemaal perplex, dat heb ik in holland nog nooit meegemaakt. Een paar dagen in een supermarkt, hetzelfde verhaal. Heel leuk vind ik dat. En dat voor een ketting van 10 dollar :nod: