(origineel bericht op be-more.nl)
beestachtig goed
Met een wat zwaar gevoel vertrekken we donderdag morgen met het vliegtuig naar Port Elizabeth. Met het instappen van het vliegtuig weten we dat we Palm Tree voor de komende tijd definitief verlaten. Ook vinden we het lastig dat we Ros, Peter en Yvon en de vrijwilligers achterlaten met een grote groep kinders. Een paar extra handen is altijd handig. Jammer dat we het kamp niet helemaal konden afronden.
Maar op het programma staat Addo, we zijn er erg benieuwd naar. Na een goede vlucht de huurauto opgehaald en off we go…
Een mooie autoroute richting Addo. Met een open mond van verbazing rijden we het terrein van de bed en breakfast op die geboekt is voor de komende 2 nachten. Een klein paradijsje waar we in belanden. Alles is in een Afrikaanse stijl opgezet, dus een soort van plaggenhut huisjes, maar mooi en luxe van binnen. Midden in de natuur waar niets anders te horen is dan de krekels en de vogels. Ons huisje is omringd door sinasappelbomen. Alles bij elkaar zorgt dit voor een echt tropisch gevoel
Spullen uitgepakt en meteen naar het wildpark gereden.
Mooie natuur en prachtig weer, wat wil een mens nog meer. Nou, Wilde dieren!!!
Na 2 uur rondrijden in het park kwamen we niet verder dan wat zebra’s, een paar vogels en een luipaardschildpad. Niet echt wat we in gedachten hadden.
Op de weg terug richting uitgang van het park, besloot Gerbrand om toch nog even af te slaan. Wat een goede keus was dat. Wij werden getrakteerd op 35/40 zwemmende, spelende, zogende en luierende olifanten met jongen. Hier werden we net zo stil van als het zulu concert de avond ervoor. Wat een prachtig gezicht. Tevreden konden we terug en even afkoelen in het zwembadje.
De volgende morgen al erg vroeg de wekker omdat er een sunrise tour was geboekt. Samen met een gids om 6 uur het park in. Even leek er een kink in de kabel. Volgens de gids stonden we om 9.00 uur gepland, onze voucher zij gelukkig wel 6.00 uur, toch was er onduidelijkheid over of we mee konden. Gggggrrrrrrrrrrr zijn we dan voor niets om 4.30 uur uit ons bed gestapt. Oke, dit is afrika, zeggen we vaak tegen elkaar de laatste dagen, maar nu kan ik het niet echt waarderen.
De gids maakt ons na 20 min. erg gelukkig door te zeggen dat we nog meekunnen, en krijgen de mooiste plaatsen in de truck. Wat zijn wij blij dat hij ons heeft meegenomen want na een half uur rondrijden worden we getrakteerd op 3 leeuwen. Prachtig en van heel dichtbij, stiekem ook wel een klein beetje eng. Na de leeuwen een poosje bekeken te hebben vertrekken ze naar een plek om de warme dag door te brengen, onder een stuik in de schaduw. Met de drive van 9.00 uur hadden we ze nooit gezien.
Zelf daarna ook weer in de auto gestapt om het park door te rijden. Gerbrand wilde nog erg graag de buffels en een hyena zien. Hij hoefde er niet lang op te wachten en kreeg ze beide op een presenteerblaadje. Een prachtig park met een grote diversiteit aan natuur en dieren.
We merken dan ook niet dat we er uiteindelijk een hele werkdag zijn geweest.
Een onverwacht gezellige avond gehad bij een wat vage backpackers omdat die internet had een pizza’s serveerde. Een goed en gezellig gesprek met de eigenaar, leuk om diverse mensen te ontmoeten.
Ik merk dat ik het fijn vind dat we nu worden afgeleid door allerlei mooie, leuke en indrukwekkende dingen, op die manier komt Palm Tree wat op de achtergrond en is de kater van het afscheid minder groot dan vorig jaar, of komt dit omdat ik me geprobeerd heb er tegen te wapenen. Wellicht speelt het ook mee dat 10 dagen daar wat anders is dan 60 dagen. Volgens Peter en Yvon wordt iets na 21 dagen een gewoonte. Het heeft nu dus nog geen kans gehad om een gewoonte te worden.
Palm Tree is nog wel regelmatig onderwerp van onze gesprekken, het eten met zijn tweeën is knus en leuk, toch missen we regelmatig de gezelligheid van Peter en Yvon.
Wel hadden we wat moeite met de grote overgang, van het sobere bij Palm Tree naar het luxe hier.
Maar het gaat van sober naar luxe dus dat went wat makkelijker.
Door een slechte internet verbinging is het weer niet mogelijk om foto’s te uploaden. Sorry, deze houden jullie tegoed.
Voor diegene die niet kunnen wachten.
Op facebook staat een album met foto’s van onze reis