Tocht leent zich bij uitstek om na te denken over het leven
**Het machtige Himalayagebergte **
door Annemarie van de Weert
AMSTERDAM - Nooit eerder heb ik mij zo afgezonderd gevoeld van de rest van de wereld, stap voor stap mijn weg volgend naar de Thorung La bergpass. Tien dagen lopen over een eeuwenoud handelspad tussen Nepal en Tibet geeft je ruim de tijd om eens even fijn na te denken over het leven. Maar mijn spieren doen pijn en ik kan alleen maar denken aan eten en een warm bedje. Totdat ik na weer een bocht, oog in oog sta met een jak. Het dier staat rustig te grazen alsof de tijd stilstaat. De zon straalt op mijn gezicht, sneeuw stuift op van de toppen van de bergen en ineens maak ik me veel minder druk over alles. In de Himalaya verloopt alles in rust en vrede, al miljoenen jaren lang…
[http://www.telesport.nl/multimedia/archive/00135/mustang_jpg_135624d.jpg](http://javascript<b></b>:fotovenster()
Foto: De Telegraaf
[http://www.telesport.nl/multimedia/archive/00135/dirk_jpg_135622d.jpg](http://javascript<b></b>:fotovenster()
Foto: De Telegraaf
[http://www.telesport.nl/multimedia/archive/00135/kindjes_jpg_135623d.jpg](http://javascript<b></b>:fotovenster()
Foto: De Telegraaf
[http://www.telesport.nl/multimedia/archive/00135/jomson_jpg_135683d.jpg](http://javascript<b></b>:fotovenster()
Foto: De Telegraaf
Ads door GoogleLaagste Prijs Nepal
Boek nu een goedkoop hotel. Vele aanbiedingen in Nepal.
www.Hotels.com/Nepal
De Nepalspecialisten
voordelig ret. Kathmandu Euro 750,- +Mustang,Bhutan en geheim Nepal
www.byblosreizen.nl
Dimsum Reizen
Festivalreis naar Mustang groeps en individuele reizen Nepal
www.dim-sum.nl
We vertrekken vanuit Kathmandu om de 300 kilometer lange ‘Annapurna’ trekkingroute te gaan lopen. Dit is één van de populairste tochten in Nepal, maar zeker niet één van de gemakkelijkste. Er zal een groot deel van de tijd gelopen moeten worden boven de 3000 meter; iets wat wij Europeanen niet gewend zijn. Maar al die inspanning zal beloond worden met als - letterlijk - hoogtepunt de Thotung La bergpas op 5400 meter hoogte. De geplaveide weg loopt tot aan de plaats Besisahar. Om hier alleen al te komen is een avontuur. Het is zaak om rond acht uur 's ochtends langs de kant van de weg in Kanti Path (Kathmandu) te gaan staan. Een rijdende ketting van gammele minibusjes trekt hier voorbij. Jongens die eigenlijk nog op school horen te zitten, roepen plaatsnamen en springen uit de deuropening om een ticket aan je te slijten. Na onderhandelen kopen we eerst een kaartje richting Pokhara (300 roepies; laat je niet afzetten!). De overige passagiers kijken ons verbaasd aan: twee blanken in hun busje. Na uren rijden, een lekke band, gerepareerde remblokken, kotslucht van het kleine meisje naast me en een ruststop om te eten, stappen we uit in Dumre, om met de lokale ‘Tata’ naar Besisahar te rijden. De Annapurna trek begint met het uitlopen van de hoofdstraat van dit plaatsje. Wc-rollen, water, koekjes en andere laatste aankopen worden gedaan en alles keurig bij elkaar gebonden met touwen, zodat onze dragers de bagage naar boven kunnen brengen.
Pijpen afknippen
Dag 1. Stijging: 400 m. Tijdsduur: 5 uur. Afstand: 18 kilometer. Het lijkt niks als je het zo bekijkt, maar bedenk wel; je bent in de bergen. De weg kronkelt, stijgt, daalt, is smal en af en toe moeilijk begaanbaar. Van hoogtevrees kom je in ieder geval snel af als je in de Khudi Khola vallei de verbindingsbruggen over moet naar de andere kant van het ravijn. Het is al snel warm en ik besluit de pijpen van mijn broek af te knippen. Geen schaar bij de hand natuurlijk, dus wordt met een zakmes vakkundig de overtollige stof weggesneden. Het resultaat: een kort shortje. Blijkbaar niet echt in de mode hier, want vrouwen staren met grote ogen naar mijn witte benen en mannen sluiten beleefd (of beschaamd) hun ogen. Plakkerig van het zweet strijken we na uren lopen langs rijstvelden neer voor de nacht. Maar waar zijn onze dragers eigenlijk gebleven? Ze zouden er toch niet vandoor zijn? Ik schaam me voor deze gedachte als de twee even later, zo blij als een kind, aan komen waaien met een hand vol groene mandarijnen. Hoogstpersoonlijk in de boom geklommen en geplukt voor ons.
Maoïsten
De dagen daarna zien we watervallen, apen, spelende kinderen en wordt de vegetatie steeds dunner. Alles lijkt vredig totdat we in het plaatsje Chamje tegen een post van de maoïsten aanlopen. Deze politieke stroming probeert vaste voet aan de grond te krijgen om zo het koningsstaatje Nepal om te toveren tot een republiek. Zoals bekend, verloopt dit niet vredelievend. Intimidatie en bedreigingen zijn hun wapens. Ik word op niet al te vriendelijke wijze verzocht te gaan staan voor een tafel met rood kleed, waarachter vier mannen zitten, als was het een kruisverhoor. “You have to pay 2500 rupees!” Waarom? Ik ben verontwaardigd. Er volgt een heftige discussie over politiek en illegaal geld inzamelen teneinde het leger van de maoïsten te bekostigen. De gemoederen lopen hoog op en ik zie net op tijd in dat ik niet slim bezig ben. De oppermaoïst schreeuwt woedend dat ik om moet keren en teruglopen naar Kathmandu. Oeps. Het druist tegen al mijn principes in, maar ik besluit het op een akkoordje te gooien. Gedesillusioneerd loop ik, duizend rupees lichter, door. Halverwege de trek naar de top komen we in het Manang district. Het uitzicht wordt gedomineerd door de besneeuwde toppen van de Lamjung Himal (6983 meter), Annapurna II (7937 meter) en de Manaslu (8156 meter). Verder staat de streek bekend om zijn appelgaarden. Het menu wordt dan ook aangevuld met authentieke appeltaart, of eigenlijk alles waar je appels in kunt verwerken. We moeten vandaag veel klimmen door naaldbossen. Helaas worden er ook veel bomen gekapt als brandhout of om nieuwe lodges te bouwen. En er is nu niet bepaald een herbeplantingsproject. Ik bedenk me dat warm douchen er vanaf nu niet meer in zal zitten. Ook de hoogte begint invloed te krijgen op onze lichamelijke gesteldheid. De loopdagen worden korter, omdat er zo langzamerhand niet meer dan 500 meter per dag gestegen mag worden en de route steiler wordt. Het Tibetaanse dorp Braga is een goede uitvalsbasis om een dag te acclimatiseren. Het ziet eruit als een spookstadje, maar dat komt omdat de traditionele huizen gebouwd zijn met een open ruimte naar de zon toe. Zo gauw deze planeet achter de bergtoppen verdwijnt, is het ijzig koud en neem je de rook van een kolenpot voor lief om warm te blijven. Het komt mijn hoofdpijn en kleren niet ten goede, maar er is geen andere optie. Liep ik een paar dagen geleden niet nog in een uitgescheurd shortje? Nu heb ik zes lagen T-shirts en truien over elkaar aan.
Hoogteziekte
De tocht over de pass naar het Mustang district op 5000 meter hoogte is zwaar en ademhalen gaat moeilijk. Het is ook nog eens begonnen met sneeuwen en tegen de tijd dat we op de top zijn, waait het zo hard dat ik slechts een kwartier van het uitzicht geniet. In rap tempo wordt de afdaling ingezet en voel ik hoe mijn hoofdpijn toeneemt. Vreemd. Deze kwalen zouden juist moeten verdwijnen als je daalt. Mijn rugzak, die ik inmiddels zelf draag, hangt zwaar op mijn rug, ook al is de inhoud nog slechts vijf kilo (onderweg heb ik al mijn bezittingen weggegeven). Ik zak door mijn knieën en ik voel me doodziek. Hoogteziekte. Nu is het een kwestie van doorzetten en apathisch schuifel ik voetje voor voetje voort. Na zes uur bereik ik dan eindelijk de heilige plaats Muktinath. De ziektesymptomen zijn even snel weer weg als ze zijn gekomen en ik kan opgelucht ademhalen. Missie volbracht
originele artikel: http://www.telegraaf.nl/reiskrant/2591336/Het_machtige_Himalayagebergte.html