Hallo,
Ik ga voor het eerst naar Mexico.
Ik lees hier nergens iets over armoede bij de bevolking.
Ik doe binnenkort een rondreis van Mexico-City, via San Cristobal, Palenque en Mérida naar Playa del Carmen en alles wat er rondom te zien is.
Ik vroeg mij af of er op één of andere manier mogelijkheid is om de plaatselijke bevolking een pleziertje te doen met spulletjes die ik van thuis kan meenemen. (misschien voor dorpsschooltjes dingen die ze daar tekortkomen ?)
Alle raad is welkom. Dank.
Hoi Louise,
ik heb geen directe ervaring met scholen in Mexico, maar er zijn via bv google wel wat scholen te vinden die aan een stichting verbonden zijn. Wij nemen voor Cambodja ballonnen mee, om op school uit te delen. Hiermee kun je de kinderen vaak al een groot plezier doen en heb je makkelijk voor alle kinderen iets. Mocht je snoep of schriftjes o.i.d. willen afgeven, dan doe dat liever bij de leraar, zodat deze dat eerlijk kan verdelen.
Succes!
Ik ben in verschillende weeshuizen geweest wel in de andere kant van Mexico, voor de kinderen was er bijna altijd een gebrek aan kleren ook speelgoed voor de kleintjes ontbrak.Je kan ook contact opnemen met het D.I.F http://dif.sip.gob.mx/ voor meer informatie.
Groeten
John
Je kan best wat kleren mee nemen. Verder is het ook handig om gewoon in Mexico wat te kopen nadat je gezien hebt wat er mist of nadat je gesproken hebt met de mensen. Je kan hier alles krijgen en nu met de euro die erg sterk is hoeft het allemaal hier niet zo veel te kosten. Ik werk ook samen met een vrijwilligers organisatie en wat ik hoor is dat het toch handigger is om gewoon te gaan kijken en hier in mexico wat spullen te kopen. Help de de mexicanen nog eens dubbel als je het natuurlijk niet bij Wallmart koopt.
Wouter
Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie reacties.
Spijtig genoeg was ik al vertrokken toen ik de eerste reactie te lezen kreeg, en heb ik dus geen van deze tips meer kunnen gebruiken.
Ik onthou ze voor eventuele volgende gelegenheden.
Intussen heb ik zélf ervaren dat er heel wat armoede is, maar dat je wél de toeristische paden moet verlaten omdat ze de toeristen hier vér van weghouden.
Ik heb de kans gehad om honderden kilometers door verschillende gebieden te reizen. Spijtig genoeg onder begeleiding en in groep, zodat ik meestal niet kon gaan waar ik graag wilde.
Tóch heb ik een groot aantal kindjes kunnen blij maken met kleine geschenkjes :
Een kennis die zich met de 11-11-11 acties bezighoudt, had mij een hele zak doosjes met schrijfgerief meegegeven om ginder uit te delen.
Dit waren doosjes die nog in BF geprijsd waren, en nooit verkocht geraakt waren tijdens de 11-acties.
Zo hebben deze tóch nog gediend voor een goed doel !
Verder heb ik, waar mogelijk, bij de plaatselijke (Indigene) bevolking door hun zelf gemaakte spulletjes gekocht als souvenirtjes.
De levensstandaard van de Spaans-Mexicaanse bevolking is doorgaans veel beter dan die van de Indigene bevolking (Indianen en Mestiezen).
Ook in de luxe hotels zie je hoe de slechtst betaalde jobs door Indiaanse mensen gedaan worden. Voor hun bestaan geen normale werkuren, rustdagen, of zelfs ziekteverlet.
Dankzij mijn Spaanse lessen, kon ik dat zelf ondervinden : een jonge vrouw vertelde me dat ze ondanks hoge koorts(griep) moest blijven doorpoetsen tot laat in de nacht, op gevaar af om haar job te verliezen.
Maar ondanks de armoede, is dit land zeer de moeite waard om te bezoeken.
Maar blijf dan vooral niet hangen aan de strandhotels!
Louise.