Het ontbijt op het project is met flensjes, banaan, vanille crème en melk. Ze zaten allemaal onder. Ik heb toen zeker 30 gezichten en 30 paar handen gewassen! Maar ze zijn echt allemaal zo schattig en ze praten honderd uit! Na het ontbijt ben ik met de escolares meegegaan en hebben we eerste gebeden en daarna naar de lerares geluisterd. Ik mocht me voorstellen en kreeg meteen 15 kilo vragen over me heen. Dat resulteerde dus in Aardrijkskunde over Nederland en Nederlandse les. En, ik heb een nieuwe vlam. Ze heet Saray, 1 jaar oud en een schatje! Constant tegen me brabbelen en in mijn armen klimmen. Ik verstond er niets van (niemand eigenlijk), maar ik vond het geweldig.
Mijn project is meer een dagopvang en geen lesinstituut. Kinderen gaan hier in dagdelen naar de gratis scholen. Ze gaan dus in de ochtend (07:30 - 12:00) of in de middag (12:30 - 16:30) naar school. Als ze bijvoorbeeld 's morgens naar school gaan, dan komen ze 's middags naar de Cen Cinai opvang waar ik werk en omgekeerd kan dus ook. Wij , als begeleiders, zijn dus vrij in de dingen die we met de kinderen doen en zijn dus niet gebonden aan lesmateriaal. We beginnen de dag wel altijd met een gebed (want Costa Rica is een gelovig katholiek land) en een rondvraag, maar daarna kunnen de kinderen eigenlijk doen wat ze willen.
De jongens spelen het liefste buiten en de meiden dansen en knutselen liever. De lerares Lorena en ik proberen wel wat dingen te organiseren, maar een hele dag is onmogelijk, daar hebben de kinderen echt geen zin in. Maar een andere keer kreeg ik ze zover om Aardrijkskunde te doen. Ze hebben namelijk een goedkope wereldbol in de klas en één van de meiden vroeg waar ik woonde. Ik had een leuk groepje van zes geïnteresseerde kinderen en we hebben alle continenten behandeld. Ze snappen alleen niet waarom elk land in europa zijn eigen taal moet hebben: Spaans is toch veel makkelijker…
Het hele verhaal kun je hier lezen: http://www.projects-abroad.nl/ervaringsverhalen/?content=sociale-projecten/costa-rica/wilko-takens/