TTT Deel 77, weer een stapje dichter naar de 100

Damber :kus:

@Damber: :kus: :kus: Het gaat gewoon door… En huil maar gewoon, want elke traan heelt een heel klein stukje!! :kus: :kus:

Meissie tranen hebben we tot in het oneindige…verwerken dat kost gewoon energie, maar het komt goed…en dan blijft de herinnering over…en die is mooi.

Dat is het zeker… een hele mooie herinnering… Een gedachte die blijft… en de pijn die steeds minder wordt…

Ben er weer

@Damber: Het is geen schande om verdriet te hebben, zo’n beestje heeft al die jaren deel uitgemaakt van jullie gezin en jij bent er mee op gegroeid.:kus:

pfff een strijk van hier tot tokio weggewerkt, nu beneden de hut glad trekken…hoezo gedachten ergens anders bij hebben…

Toos, zo is het maar net, Damber was 9 toen hij kwam, een klein meisje dus eigenlijk nog…

Ik weet dat ik afscheid moest nemen van mn kat, Umbar. Hij kwam toen ik 2 was en ik heb hem nog meegenomen het huis uit!! Ohh ik was kapot(trouwens over al mn schatjes die nu met elkaar spelen omdat ze niet meer hier zijn)…

Maar ik vind dat het niet opweegt tegen het plezier en genot dat de lieverds me hebben gegeven tijdens hun leven!
Dus ik begin er wel weer aan…
:kus:

@Beps: Zo was het voor mij ook, daarom ben ik weer aan een pup begonnen nu ruim 4 jaar geleden. Ik heb er geen dag spijt van gehad al miste ik in het begin mn maatje wel. Je moet met een pup weer van voren af aan beginnen met een band op te bouwen.
@Viva: De meiden van mij waren er toen ook stuk van, zij waren ook met de vorige hond opgegroeid. Al was het grappige dat de oudste een haat/liefdeverhouding met hem had, zodra ze maar bij hem in de buurt kwam begon hij te grommen, maar als er gestoeid werd was het de hond die voor haar op kwam. Ik kwam gister een foto tegen vlak voor ik hem in liet slapen, hij zag er zo oud en versleten uit. Maar dat zie je pas als er een tijdje overheen is gegaan

Ik ga nog even stofzwiepen en mijn favoriete hobby, strijken:hihi:

Ik ga afsluiten en naar stal…

Ik weet dat ik mag huilen, maar word niet goed van mezelf… Men hoeft maar boe tegen me te zeggen of ik begin weer… pffff

@damber: effe je gedachten verzetten, zal zeker moeilijk zijn, huilen mag, denk aan je meis

ga lekker naar de paarden, en gil, schreeuw en huil zoveel je wilt.

Damber: doe rustig aan meisje… Je kan het er beter nu allemaal uitgooien dan dat je alles opkropt!!! :kus: ook voor je mams!

cynnie lieverd, met mij gaat het wel goed hoor…ben verdrietig, leeg en voel me geamputeerd, maar heb vandaag niet meer gehuild…bij mij helpt dat niet…iedereen verwerkt het op zijn eigen manier, ik wordt alleen een beetje stil, en treur inwendig…
gisteren genoeg tranen laten vallen…Damber heeft dat veel meer als ik, dat was ook toen haar konijn jaren geleden ineens dood ging…ze was zo verdrietig, dat we 2 nieuwe kleine konijntjes voor haar hebben gekocht, maar daar heeft ze nooit meer zo’n band mee gehad als met haar eerste konijn.
Maar ook zij komt er overheen hoor…

maandagavond toen iedereen er was, mijn zoon kwam zelfs naar huis toe voor onze hond, ook hij was er kapot van, ook in tranen een volwassen kerel van 24 jaar, maar ook hij is met hem opgegroeid. Hij de bikkel van de familie, 2 meter lang en 95 kilo…zijn vriendje, zijn maatje moest hij vaarwel zeggen…het hakt er bij iedereen in, zelfs bij hubs die was ook helemaal van de kook…en bleef ook maar zeggen dat we er goed aan hebben gedaan, omdat het beter voor het beestje was…maar toch…hart en verstand samen op een lijn krijgen dat duurt even…maar ach er zijn ergere dingen op deze aardkloot…tijd heeft het nodig, en je wilt dat gevoel van binnen kwijt, maar dat duurt gewoon even…

Viva, het is ook niet niks… Het is jullie vriendje waar jullie 13 jaar superveel liefde van hebben gehad maar ook aan hebben gegeven!! Een hond is de meest trouwe vriend op aarde… dus kan me echt voorstellen hoe Damber zich voelt, maar ook zeker hoe jij je voelt! En het is goed dat je zelf weet hoe je het het beste kunt verwerken!!! Huilen doet niet iedereen, maar als dat goed voelt dan moet dat gewoon kunnen!! En als je niet kan huilen, dan kan en mag!! dat ook!!!

:kus:

Inderdaad je moet het op je eigen manier verwerken

Lindaaaaaa hoe laat mag je weer trainen??? :wub: hihi