Ik werk sinds 1986 in de automatisering, heb hier een goede baan. Het lukt me niet om iets soortgelijks te vinden in Turkije.
Werk in een callcenter is me al aangeboden, in Istanbul. Zelfs nog voor een redelijk salaris. Ik vraag me alleen af of ik daar blijvend tevreden mee zal zijn.
Iets anders waar genoeg werk in lijkt te zijn, is TEFL. Ik weet een instituut in Nederland dat die scholing verzorgd. Het enige is, ik heb geen onderwijs achtergrond.
Mijn vraag aan jullie is dan ook: hoe reeel is het om na een dergelijke omscholing werk te vinden? Heeft iemand daar ervaring mee, ken je iemand die dat heeft gedaan?
Ja mijn situatie hier in Istanbul is een beetje byzonder mag ik wel zeggen. Ik ben hier op een gegeven moment begonnen met lesgeven op een prive school. We gebruiken hier de Callan methode. (terug te vinden op internet). Hiervoor is geen ervaring vereist. Je krijgt je training op school. Uiteraard je Engels moet goed zijn en je moet toch wel een mate van overwicht hebben.
In de zomer is er minder werk ( zo rond de 18 uur per week) en ik verdien 20 YTL per uur. In de winter rond de 25-28 uur per week. Voor Turkse begrippen verdien je dan heel aardig. Ik ben ook naar een Call center geweest maar ik kan geen artikelen verkopen waar ik niet achter sta. Ik ben geen verkoper. Ook dacht ik geen leraar te zijn maar nu blijk ik fanatiek en inmiddels ervaren (na drie jaar).
De scholen geven niet gauw een werkvergunning. Maar doorgaans is dat niet echt een probleem. Velen gaan voor een drie maandelijks visum naar de grens (Bijvoorbeeld Bulgarije) steekt de grens over en komt met de eerstvolgende bus (binnen een half uur) weer terug naar Istanbul. Het kost je dus een dag ééns in de drie maanden.
Dus erg officieel is het niet. Maar de officiele wegen zijn hier zo gecompliceerd dat menigeen deze niet verkiest.
Ik heb dus een redelijk goed salaris en een hoop vrije tijd en dat krijg je niet bij een Call center. Ik besteed mijn vrije tijd met het maken van muziek bijvoorbeeld en probeer daarmee voet aan de grond te krijgen.
Ik zou zeggen: lesgeven kan een soort basis zijn en intussen zou je rond kunnen kijken voor een andere (meer officiele) baan.
Inderdaad heb ik al gemerkt dat de officiele wegen in Turkije wat omslachtig te werk gaan (voor minder bureaucratie hoef ik het dus ook echt niet te doen).
Doordat ik al jaren in de automatisering werk, waarvan een redelijke tijd internationaal, kan ik zeggen dat mijn Engels vrij goed is. En deel van mijn werk was trainingen geven, zowel aan gebruikers als aan minder ervaren collega’s. Ben dus niet helemaal gespeend van didactische vaardigheden.
En dat overwicht, tja dat schijn ik zowel zakelijk als prive wel te hebben (lees: ik ben tamelijk dominant). Of dat genoeg is om goed te functioneren als leraar, het lijkt mij dat er maar 1 weg is om dat uit te vinden
Ik ga eens zoeken op Callan en gewoon maar weer wat sollicitaties versturen. Waar een wil is, is een weg (toch?).
Dat klinkt goed. Een zekere mate van “overwicht” schijn je dus te hebben. Ze zijn gewend dat de leraar “de baas” is en ze verwachten niet anders. De leerlingen bij ons zijn doorgaans tussen de 18 en 40 jaar.
Drie jaar geleden sprak ik wat Turks en nu denk ik dat ik 80% versta. Maar bij deze methode wordt er de voorkeur aan gegeven geen Turks te gebruiken. We hebben wel een aantal Turkse leraressen die eventueel extra grammatica uitleg geven. Ik ben wel eens geneigd om Turks te spreken maar weerhoud mezelf daarvan. Tenzij ze “een standje” nodig hebben hetzij omdat ze teveel praten of niet genoeg aandacht tonen. Dus het Turks spreken is niet echt relevant.
De website van onze school is www.aelistanbul.com daar vindt je ook wat “shots” van demo lessen.
