Ik ben gek op reizen en ik heb een hekel aan plannen. Deze combinatie zorgt ervoor dat ik nooit weet waar ik eindig, alleen waar ik start. Niet zo gek idee dus om een blog te hebben om al deze gekke avonturen vast te leggen en het thuisfront te laten weten waar ik uithang. En dat maakt het bloggen leuk, want zowel ik als de lezers weten nooit waar de volgende post over gaat. Deze keer is Latijns Amerika aan de beurt.
Van fietsen op 5000 meter hoogte tot mijn duikbrevet halen op 20 meter diepte. Van totale chaos bij het Colombiaanse carnaval tot complete stilte bij een stilte retreat in Peru. Van goedkoop Nicaraguaans bier op het strand, tot dure bubbels in de tuin van een Argentijnse winery. Van hamerhaaien tot condors. En alles wat daar tussenin zit.
Een andere reden om te schrijven is dat niemand in mijn omgeving snapte waarom ik mijn zekerheden inruilde voor een rugzak. Op deze manier kan ik mensen mee laten mee ervaren wat er gebeurt wanneer je al je zekerheden overboord gooit en leeft bij de dag.
Ondanks dat ik geen fancy GoPro had, heb ik mijn verhalen toch verrijken met mooie foto’s.
Flip flops is de Engelse benaming voor teenslippers, een onmisbaar item tijdens het reizen
De naam is ooit bedacht vanwege het ‘klappende’ geluid tijdens het lopen van de zool, voet en de grond.
Steeds weer ben ik verbaasd hoeveel deze slippers aan kunnen en als iemand zijn flip flops kapot gaan is dat drama! Vaak ook op de meest onmogelijke plaatsen wat gelukkig meestal leidt tot hilarische verhalen.
Traditioneel koop ik tijdens mijn reizen op mijn eerste stop altijd nieuwe Flip flops, deze keer was dat Miami. Op de laatste stop laat ik ze achter, dan hebben ze de zware taak volbracht. Deze keer was mijn eindbestemming Rio de Janeiro (land van de Havaianas) en toeval of niet, ik raakte één flip flop daar kwijt. De andere heb ik mee naar huis genomen en hoort nu bij mijn souvenirs.
