Ninoy Aquino International Airport te Manila, Filippijnen
Als tijdens de afgelopen drie jaar deze luchthaven de eerste plaats heeft bezet in de hitparade van de slechtste luchthavens ter wereld, dan lijkt het erop dat er dit jaar weer geen voortgang is gemaakt. De terminal is van het zelfde ontwerp als die van Islamabad International Airport, Pakistan, een andere sterke overeenkomst het is er benauwd, snikheet,oud,vuil en vies. Het is dat de toeristen hier ook nog eens klagen over: De rondkruipende insecten,de overbevolking, de lange wachtrijen, het gebrek aan plaatsen waar men kan zitten, het onbeschaafde optreden van de vreemdelingenpolitie en de douane en de stinkende toiletten. Ondanks enkele verbeteringen (het was blijkbaar nog erger) moet er nog heel veel worden gedaan opdat de luchthaven beantwoord aan de steeds hogere normen van haar Aziatische buren.:wereld:
Voor een internationaal vliegveld is NAIA onder de maat. Ik kan niet helemaal uitsluiten dat dit ook met mijn eerdere zoekgeschiedenis te maken heeft, maar als ik “worst airport in de world” intik, dan vult Google al vanzelf “Manila” en “NAIA” aan, hahaha.
Er moet ook nog bijgezegd worden dat dit géén 1-terminal airport is, en als je van de ene naar de andere terminal moet, dan ben je aan de taxichauffeurs overgeleverd, want een fatsoenlijk intern transportsysteem is er niet. Er schijnt wel een bus te gaan, en ik twijfel er niet aan dat die er ook écht is, maar die heb ikzelf nog nooit gezien en ik ken mensen die voor niks hebben staan te wachten en uiteindelijk toch maar een taxi genomen hebben. Als je pech hebt (en dat is mij ook gebeurt) moet je eerst helemaal om het vliegveld heen om bij de goeie terminal terecht te komen.
Als je hier voor de eerste keer aankomt, moet je maar net weten dat het niet mogelijk is om elkaar binnen te ontmoeten, nee, je moet naar buiten, de straat over, nogmaals oversteken en daar, ergens in de drukte staat je lief. Ondertussen wordt je door allerlei gespuis aangesproken die iets van je moeten, de laatste keer dat ik hier aankwam liepen er 3 individuen met mij en mijn vriendin mee omdat ze mij in hun taxi willen duwen. Ik kloot ze door (ongeacht hoe moe ik ben) eerst eens uitgebreid een of meerdere biertjes te gaan drinken bij een shop en vervolgens lopen we een paar honderd meter verder van het vliegveldterrein af om daar op straat een taxi aan te houden.
Fatsoenlijk afscheid nemen gaat ook niet want mensen zonder ticket mogen niet naar binnen en bij ‘departure’ zijn nauwelijks voorzieningen. De laatste keer dat ik afscheid moest nemen van mijn vriendin zijn we via-via naar het ‘arrival’-deel gewandeld want dat is dan net iets beter, maar dat moet je maar net weten.
Tegenwoordig woont mijn vriendin niet meer in Manila en heb ik mijn aankomst verplaatst naar Cebu, net zo bereikbaar en een heel stuk relaxter.