(origineel bericht op be-more.nl)
Onderweg naar Battambang
Zondag 4 nov 2012
Vanmiddag vertrekken we naar Battambang ( spreek uit als Battembong), waar we een bijdrage gaan leveren aan de activteiten van Global Student Outreach, een NGO die in de provincie Battambang werkt. Ze hebben daar diverse projecten, we kunnen zelf kiezen aan welk project we willen deelnemen. Zie ook <a rel=“external” href=“http://www.globalstudentoutreach.org”>www.globalstudentoutreach.org</a>.
Voor het zover is, gaan Irma, Yolanda en ik nog ontbijten in Pub Street, de place-to-be in Siem Reap voor restaurantjes. Voordat we daar aankomen, worden we benaderd door, naar blijkt, een Nederlands meisje. Zij is ook vrijwilligster en geeft Engelse les in een weeshuis. Iedere zondag gaat ze met de kinderen naar het centrum van Siem Reap om daar hun Engels te oefenen op de vele toeristen. Of wij ook ondervraagd willen worden. Helemaal leuk, dus ieder van ons wordt al snel uitgehoord over hoe we heten, waar we vandaan komen, van welke sport we houden enz.
Om 1 uur zouden we bij ons hotel worden opgehaald; zouden want wat er ook komt, geen busje. En dat terwijl de grote bus naar Battambang om half 2 zou vertrekken. In mijn zen-modus maakte ik me verder geen zorgen en zie daar, iets voor half 2 komt het busje ons halen. Echter niet voordat er een aantal electriciteitsdraden zijn verplaatst: deze hangen nl in de lucht en iets te laag voor het busje. Enfin, uiteindelijk staat de grote bus op ons te wachten en kunnen we meteen vertrekken.De busreis verloopt voorspoedig, de aangekondigde herrie van karaokende Cambodjanen blijft uit (godzijdank!) en daar staan we dan, op het busstation van Battambang - dwz het is niet echt een station, meer een stopplaats aan de straat. Niet lang daarna komen Dustin en Mr. Onion ons afhalen en vertrekken we naar onze verblijfplaats. Wij zijn in deze periode de enige vrijwilligers en krijgen ieder een van de bungalowtjes toegewezen. Dat klinkt luxer dan het is: het haat hier om een slaapkamer met een klein badkamertje waarbij de douche achter de deur zit. De deur moet dus dicht om inderdaad te kunne douchen. Een grappige constructie!
Omdat er niet is gerekend op een vegetarier in ons midden, gaan we in de stad eten. Dus hup, in de tuktuk. Dustin en Onion vertellen ons wat over de projecten, morgen gaan we eerst de projecten in Kampoung Schlong ontdekken en daarna kun je kiezen waar je naartoe wilt. Ook is er de mogelijkheid het project in Arai te kiezen. Arai ligt in de “rimboe”, bestaat uit diverse huizen die ver van elkaar afliggen, maar waar totdat Global Student Outreach (GSO) zich ermee ging bemoeien, geen school was. Als je hiervoor kiest, dan verblijf je doordeweek in Arai en kom je het weekend terug naar Battambang. Daarnaast vertellen ze ook over het huiselijk geweld, slaan is hier heel normaal. Als ouders gaan scheiden en de kinderen gaan met een ouder mee, is het ook heel normaal dat, als die ouder een nieuwe partner krijgt, de kinderen ergens anders naartoe moeten omdat die nieuwe partner de kinderen uit een vorige relatie niet wil. Kinderen gaan dan of naar de andere ouder (met hetzelfde risico), worden gedumpt bij de grootouders, of moeten het zelf maar uitzoeken. Soms komen ze dan terecht in een weeshuis, terwijl ze technisch gezien geen wezen zijn. De cultuur is er verder op gericht dat vrouwen toch wel rond hun 25-ste een kind “moeten” hebben. Niet zozeer uit moedergevoelens, want soms verkopen ze hun kind ook gewoon aan een weeshuis en vangen ze geld. Weeshuizen zijn daarin dus nog corrupt ook want zij weten best of een kind echt wees is of niet. Ja, en wat moet je daarop nu zeggen…