(origineel bericht op be-more.nl)
Last weeks at CEPO
Stop de tijd… Dat liedje van Marco Borsato zat de laatste dagen in mijn hoofd. Wat vliegt de tijd toch voorbij als je het naar je zin hebt! Eén maand op het project is écht veel te kort. Ik van vorige week nog niet eens een weblog geschreven en zo is er nu alweer een week voorbij.
Vanmiddag heb ik afscheid genomen op het project. De meiden hadden een fantastische lunch gemaakt. Dat zag er echt prachtig uit! Na veel knuffels, lieve woorden en tranen ben ik met Lotte en mijn grote backpack op de boda gestapt. Wat een rit, maar dat terzijde.
Wat jullie misschien meer nieuwsgierig naar zijn, zijn de belevenissen van de afgelopen 2 weken.
Na een gesprek over waar het donatiegeld aan besteed ging worden hebben we een mooi plan gemaakt en 2 mooie weken gehad. De school was één van de bestemde doelen. We hebben veel poster aangeschaft om van de klas een rijke leeromgeving te maken. Ook hebben we gekleurd papier, markers, touw, spijker e.d. gekocht om de klas te versieren. We hebben getallenlijnen en letterslingers gemaakt. Ook hebben we grote vellen gekleurd papier op de school achter gelaten zodat de leerkrachten zelf aan de slag konden. Na het lesgeven, waarbij we het materiaal hebben geïntroduceerd hadden we een meeting met de leerkrachten. Ik had een format gemaakt waarin ze hun lesrooster konden invullen. Ik heb ze nog verteld over hoe de lessen effectiever kunnen worden en over het feit dat kinderen meer onthouden wanneer ze zelf actief zijn met al hun zintuigen in plaats van de leerkracht die alleen actief is en de kinderen die luisteren. De leerkrachten waren erg positief en stonden overal erg voor open. Tot slot hebben we het nog gehad over de compound die we zouden omploegen zodat kinderen in hun pauze goed konden spelen buiten. Dit is nu echt een verwaarloosd stuk grond wat erg op en neer gaat. Dit was helaas niet het juiste moment want de grond is nu erg droog. Het zal wel gebeuren maar dan na het regenseizoen. We hebben het nog gehad over de wensen die de school had. Dit hebben we meegenomen voor de volgende week.
Afgelopen maandag zijn we de stad in gegaan om de materialen aan de schaffen voor de schommel die we gingen bouwen. De week ervoor hadden we al geïnformeerd hoeveel het zou kosten om een metalen schommel aan te schaffen. Dit was echt veel te duur, dus hebben we besloten om er zelf één te gaan maken. Maandag hebben we een plank aangeschaft, die hebben we naar de factory gebracht, daar werd hij bewerkt, gezaagd en er werden met een handboor gaten in gezaagd, zo hadden we drie zitje. Ook hebben we de touwen, spijkers, cement e.d. aangeschaft. Verder hebben we nog voor Primary 1 en Primary 2 boeken aangeschaft voor Engels, Sience, Math and Social studies. Zo weten de leerkrachten wat het landelijke curriculum is en hebben ze een leiddraad voor hun lesgeven om de landelijke doelen te behalen. Tot nu toe werd dit allemaal zelf geïmproviseerd.
Dinsdag zijn we naar de school geweest en vervolgens het bos in gegaan met de eigenaar van de bomen om een paar mooie uit te zoeken. We hebben 2 boompjes neer gehaald, in stukken gehakt en een poging gedaan om de boomstammen te vervoeren op een fiets met een lege band. Helaas begaf de velg het al snel (verassend :p) en hebben we ze bij een man neergelegd die ervoor zou zorgen dat de schors eraf gehaald werd en de bomen bij de school kwamen. Wij hebben bij de school nog een gaten gegraven waar we de volgende dag de palen in zouden doen. De grond was echt keihard, dus met wat water erin hebben we het laten rusten.
Woensdag toen we kwamen lagen alle boomstammen zonder schors netjes bij de school. Wij zijn samen met de leerkrachten verder gegaan met gaten graven. Elke leerkracht met zou met open mond staan. Alle leerkrachten waren aan het helpen en het lesgeven ging gewoon door. Zet een kind voor de klas met een takje in zijn hand en je hoort de hele klas mee roepen, number one, number two… Fantastisch. Van een jongen uit Texas van een ander project had in van ’t weekend een mooie bouwtekening gekregen van de schommel. Iedereen met wie ik sprak zei dat het nooit ging lukken in een week. Nou in 1 dag stond de schommel! Wat zijn we toch blij met onze Eddy (oh, had ik misschien nog niet verteld, maar dat is onze nieuwe boda driver. Echt een topper. Hij rijd heel voorzichtig met ons op de boda en is hartstikke handig met bomen kappen en schommels maken!). Samen met een lokale man hebben we er met z’n allen voor gezorgd dat er binnen een dag een schommel stond. Toen het cement nog in de gaten en de schommels omhoog binden zodat het cement goed zou drogen. Vandaag hebben we de schommel officieel geopend, wat een feest. Alle kinderen hebben voor ons gedanst en gezongen.
Gister zijn Lotte en ik nog naar de stad geweest met ‘onze Eddy’ om een naaimachine aan te schaffen. Het project komt langzaam van de grond. Er moet nu nog een teacher gezocht worden. De 6 vrouwen zijn geselecteerd, de machine is er en de komende weken wordt er hard aan gewerkt.
Vorig weekend, daarover moet ik ook nog even vertellen… Ja het gaat niet helemaal chronologisch vandaag 
We zijn met 10 vrijwilligers naar Lake Bunyoni geweest! Prachtig mooi daar. Bij elk uitje denk ik weer, wat is de wereld toch mooi!!
Alleen de weg naar Lake Bunyoni toe was al prachtig. Onderweg zagen we zebra’s! Geweldig. Ook een prachtig mooi heuvellandschap in het zuidwesten van dit mooie land. Het Zwitserland van Uganda. Na wat uurtjes rijden een flinke rit naar boven waarbij het uitzicht steeds mooier wordt. Dan kom je aan bij een prachtig meer. Wat een uitzicht. Toen we goed en wel gesetteld waren zijn we voor een hike naar boven gegaan. En dat was een flinke hoogte. Maar we werden beloond met een geweldig uitzicht over het meer! Wat is de wereld prachtig, kon ik alleen maar denken op zo’n moment. In dit Lake liggen 29 eilandjes. We konden er mooi wat overzien. Ook zagen we de berg die in Rwanda stond. We zaten vlakbij de grens met Congo en Rwanda. Wel een gek idee. In de avond hebben we ons vermaakt in een lokale club, wat ook weer een leuke ervaring was. De volgende ochtend zijn we met de boot vertrokken over het meer. Dit was genieten. We zijn op één van de eilanden geweest. Ook hebben we het pigmeën volk bezocht (een stam met hele kleine mensen). Lake Bunyoni is een meer wat op flink hoogte ligt. Daardoor hadden we hier geen last van Bilharzia, waardoor wij (eindelijk!) een duik konden nemen. Dit weekend was prachtig mooi en ook wel erg relaxed.
De laatste week van het project is na dit weekend echt omgevlogen. Ik heb het gevoel het donatiegeld goed besteed te hebben. We hebben mooie dingen neergezet op de school en ook de naaimachine zal goed gebruikt worden. Het afscheid was lastig. Ik wilde écht nog wel een maandje langer blijven. Met alle vrijwilligers hebben we gegeten vanavond. Nu slaap ik in de backpackers in Masaka waar ik zojuist mijn gids heb ontmoet. Komende 2 weken zal ik dit prachtig mooie land gaan bewonderen. Ik ben zeer benieuwd! Een nieuw verhaal volgt snel.
Even in het kort de plannen voor de komende twee weken. Eerst naar Queen Elizabeth voor de safari en boottocht. Dan door naar Kibale forest voor de Chimptracking en de craterlakes. Dan door naar Kampala, Jinja, Mbale. Ik hoop als ik daar nog tijd voor heb nog één of daagjes terug te kunnen keren naar Masaka. We shall see. Ik hoop binnenkort weer een berichtje te kunnen posten van de belevenissen van mijn trip.
Heel veel liefs uit het prachtig mooie Uganda!
PS> Sorry, foto’s lukt niet op het moment. Internet is te traag… I’m sorry. De foto’s van de schommel en het proces moeten jullie nog eens zien! Want hij is prachtig geworden!