(origineel bericht op be-more.nl)
Lake Bunyonyi (no more be more)
Afgelopen zaterdag ben ik samen met Volkan, Joëlla, Arianne, Marissa en Maurine naar Lake Bunyonyi vertrokken. Ik had namelijk nog een klein weekje over tussen het vrijwilligerswerk en mijn reis met de overland-truck.
Aanvankelijk zou ik alleen gaan maar de mede-vrijwilligers hierboven hebben hun plannen lichtelijk gewijzigd en konden mij zo vergezellen op een lekker lang weekendje.
Op weg daarnaartoe heb ik mijn eerste sprinkhanen gegeten, het was even een drempeltje, maar als je die eenmaal genomen hebt smaken ze eigenlijk nog niet zo verkeerd.
Op onze eerste dag bij het meer hebben we een motorbootje gehuurd om ons een aantal eilanden te laten zien. Op foto 3 zie je punishment-island, daar werden vrouwen voor straf naartoe gebracht als ze zwanger geraakt waren zonder dat ze getrouwd waren. Ze stierven daar van de honger of bij een poging om naar het vasteland te zwemmen. Slechts enkele vrouwen hadden het geluk gered te worden door mannen die wilden trouwen maar geen bruidsschat konden betalen.
Op een ander eiland hebben we onze lunch gehad, lekker gezwommen en zijn we met een touw het meer in geslingerd. 's Avonds hebben we een heerlijk buffet gehad in een hotel vlakbij, ook wel bekend als ‘De Belg’ aangezien er een Belgische eigenaar in zit.
Op de tweede dag gingen Volkan, Joëlla en Arianne helaas weer weg. Marissa, Maurine en ik zijn toen met Magaba Charles meegegaan naar de pygmeeën. Magaba Charles is een vriend van een vriend (Servi) die al ooit in Uganda is geweest. De pygmeeën waren leuk, maar tegelijkertijd was het ook wel een beetje ‘awkward’. Gelukkig levert het wel leuke filmpjes en foto’s op.
Na terugkomst waren we uitgenodigd bij Magaba Charles om te komen lunchen. Hij woont boven op de berg en heeft een prachtig uitzicht vanuit zijn dorp. De lunch was heerlijk, alleen de porridge gemaakt van sorghum viel niet bij iedereen in de smaak. Aangezien het eten van onze eerste dag zo goed bevallen was zijn we 's avonds weer terug gegaan naar ‘De Belg’. Toen we daar aankwamen was er al een heerlijk kampvuur gemaakt waarbij we vervolgens onze wijntjes, pizza, amarula en ijs genuttigd hebben. Toen we daar 's avonds weg wilde gaan stootte ik helaas mijn hoofd tegen de poort daar, die iets te laag is voor de blanke medemens. Het deed eventjes pijn, maar het viel gelukkig wel mee, alleen toen ik terug kwam bij ons resort en het ging koelen en schoonmaken kreeg ik het ineens benauwd. Na het 20 minuten benauwd te hebben gehad, begon het ook nog eens te duizelen en voelde ik dat ik bewusteloos zou raken. Gelukkig voelde ik het aankomen en waren Maurine en Marissa erbij om voor me te zorgen. Dankjewel daarvoor! Sorry dat ik jullie zo liet schrikken.
Vanochtend (dag 3) heb ik afscheid genomen van Marissa en Maurine, ik ben met ze mee gereden naar Kabale, ik moest namelijk even pinnen en wilde ook nog wat cadeautjes voor Magaba en zijn familie halen. Het was heel onwennig toen ik afscheid had genomen van de laatste twee Be-More-Vrijwilligers. Ik heb wel eens vaker alleen door een stad gelopen hier in Afrika, maar nu ik wist dat ik geen vrijwilligers meer tegen zou komen voelde ik me stiekem wel een beetje alleen. Nu kan ik gelukkig heel goed alleen zijn dus ik heb lekker een muziekje opgezet en ben de 10 kilometer terug naar het meer gaan wandelen. Het was even zwaar door zulk bergachtig gebied, maar het was heerlijk om daarna weer een duik te nemen in het meer.
Vanavond heb ik in het restaurant van Magaba lekker een groentesoepje gegeten en crayfish masala gegeten. (een crayfish is een rivierkreeft, zie foto 12, die zitten heel veel in het meer) Toen ik af wilde rekenen mocht dat niet. Dat was een mooi gebaar, maar tegelijkertijd een beetje lastig omdat hij zelf 6 dagen in de week full-time (hij gaat maar één keer per week naar huis) moet werken om het schoolgeld van zijn drie kinderen te kunnen betalen. Morgen gaat hij me ook nog naar Kabale brengen vanwaar mijn bus naar Kigali (Rwanda) vertrekt. Hij wilde er voor zorgen dat ik de goede bus had en dat ik op tijd zou zijn. Fantastisch toch!
Dit (lang) weekend staat ook zeker in mijn top 3 van weekenden, dat is natuurlijk ook wel te merken aan het aantal foto’s. De natuur en de mensen zijn echt weer geweldig.