Wat was dat afgelopen zaterdag een goed gevoel zeg. Na een reisje van slechts 2,5 uur van Madrid naar Sevilla per supersnelle trein – waarover later meer -, stapte ik bij het verlaten van het station regelrecht de zon in. Met een temperatuurtje van 20 graden was het een aangename wandeling van het treinstation naar mijn nieuwe piso, hier in Sevilla. Alweer de derde stop van mijn Jaartje Spanje.
Al snel vond ik mijn piso, die vlakbij het centrum ligt. Ik had nog geen sleutel, maar aangezien mijn nieuwe ‘compañera de piso’ (flatgenote) nog thuis was, kon ik hier mijn koffer droppen. Mezelf voorstellen deed ik in mijn beste Spaans, maar alsof ik een NL-sticker op mijn voorhoofd had geplakt, zei de dame: ‘je mag ook gewoon Nederlands praten hoor’. Heel fijn! Ben ik dan zo Nederlands?! Alhier kreeg ik een korte rondleiding en zette mijn koffers in mijn nieuwe kamer. Een kamer met een topuitzicht over de stad. Foto’s volgen nog op mijn blog.
Na deze korte kennismaking ben ik vlug de stad ingedoken om mijn eigen sleutels op te pikken, wat boodschappen te halen en de nieuwe locatie van mijn school te vinden. Ook de komende zes weken in Sevilla staan namelijk in het teken van Spaans leren. Ook in de kerstvakantie, want de komende twee weken volg ik een speciale kerstcursus. Samen met Andrew, een meegereisde Don Quijote klasgenoot uit Madrid die een paar dagen in Sevilla verblijft, heb ik aan de hand van Andrew’s Lonely Planet in een paar uur de tijd de stad verkend. ‘Spanish style’, dus met hier en daar een tapa en een caña (biertje).
Zondagmiddag, inmiddels bijgekomen van de kroegentocht, hebben we de stad bij daglicht verkend. Erg indrukwekkend. Wat een mooie gebouwen. Vette pech voor Andrew, die zijn taalcursus heeft afgerond en volgende week alweer terugkeert naar New York, de meeste bezienswaardigheden zijn zondags gesloten. Maar gelukkig hebben we de middag en avond toch prima kunnen invullen. Na een wandeling langs onder meer de kathedraal en het prachtige Plaza de España, hebben we onszelf onderworpen aan een luistervaardigheidstest. In een bioscoop hebben we de film ‘la vida secreta de las palabras’, in niet-Spaans sprekende landen beter bekend als ‘the secret life of words’. Het was een gedubte versie, dus volledig in het Spaans en géén ondertiteling.
Na een korte nabespreking van de film – er werd veel gesproken en niet altijd met voor ons bekende woorden – kwamen we er achter dat we best veel hadden begrepen. Olé! Tijdens een on-Spaanse maaltijd in een Irish Pub, heb ik kennis kunnen maken met de plaatselijke voetbalvereniging. Betis Sevilla speelde namelijk uit tegen Barcelona en deze wedstrijd werd live uitgezonden. Perfecte timing.
Net heb ik nog een rondleiding door de stad gekregen. De cheffin van de school gaf tekst en uitleg bij een paar bijzondere gebouwen in het centrum. Na een drukke anderhalve dag heb ik dus al een aardige indruk van de stad gekregen, maar er is nog zoveel te zien en te beleven. Daarover later meer. Ik moet nu de les in. Hasta luego!
