Het slaaptekort van sportliefhebbers in Australië
Door Jurryt van de Vooren 22-1-2008
In Melbourne is de Australian Open in volle gang. Dat betekent twee weken verantwoorde nachtrust voor de Australische sportliefhebbers. Maak kennis met het begrip tirannie van de afstand als sleutelbegrip van de Australische geschiedenis. In samenwerking met SportknowhowXL.
http://www.sportgeschiedenis.nl/userfiles/tennis.jpg
Stilte! Anders maken jullie de Australiërs wakker. ANP Fotoarchief
Sport in Australië wordt grotendeels bepaald door slaaptekort. Tenslotte vindt de meeste topsport plaats aan de andere kant van de wereld, in de Verenigde Staten en Europa. Echte sportliefhebbers van Australië missen daarom veel slaap, omdat ze niets liever doen dan kijken naar de rechtstreekse verslagen op televisie - vanuit Australisch oogpunt midden in de nacht. Tot en met 27 januari zijn er normale nachten vanwege de Australian Open, het eerste grandslamtoernooi in het tennisseizoen.
Dat Australië een land van nachtbrakers is, wordt uitgelegd door de Australische sporthistoricus Daryl Adair. In 2000, tijdens de Olympische Spelen van Sydney, kwam hij met een opmerkelijke verklaring:
“Wij zijn gewend om de grote sportgebeurtenissen op ongewone tijdstippen te bekijken. We zijn heel erg Down Under in de zin van het tijdverschil met Europa en de VS. Maar voor mij zijn die nachtelijke verslagen extra leuk, omdat het iets extra’s geeft.”
Trots
Hij noemt het de *tirannie van de afstand *- volgens hem niets minder dan een sleutelbegrip in de Australische geschiedenis. “Dit verklaart waarom Aussies zo trots zijn op hun sportprestaties. Ons land is ver weg van ons historische moederland en de mondiale sportcentra op het Noordelijk Halfrond. Daarom is voor ons de televisie zo belangrijk, alhoewel het praktisch niet altijd mogelijk is te kijken. Ik zelf bijvoorbeeld wordt ook al wat ouder.”
Omdat er zo veel televisie wordt gekeken, is de gemiddelde sportkennis in Australië opvallend groot. Adair valt dat keer op keer op als hij met zijn studenten praat: ”Ze weten echt alles over de ontwikkelingen op het Noordelijk Halfrond, maar weer opvallend weinig over Azië. Het is bijvoorbeeld ongelooflijk hoe goed ze op de hoogte zijn van het Amerikaanse basketbal. Too much sport is never enough, is hun motto.”
Tijdens de Australian Open kunnen de Australiërs dus overdag kijken naar topsport. Dat heeft overigens al lange tijd geen invloed meer op de prestaties van hun landgenoten: Mark Edmondson was in 1976 de laatste Australiër, die in Melbourne Park het mannenenkelspel won.
Christine O’Neil was in 1978 de laatste Australische vrouw die het toernooi won, nota bene ongeplaatst. Dit huzarenstukje werd pas door Serena Williams in 2007 -
toen 81e op de wereldranglijst - herhaald. Meest bijzonder is echter de
Australische Margaret Court (voor haar huwelijk Margaret Smith geheten), die
de Australian Open liefst elf maal won (voor het laatst in 1973).
Het thuispubliek koestert daarom zijn verleden: sinds de eerste editie van het toernooi in 1905 zijn alle records van meeste overwinningen in handen van de Australiërs - zowel bij de mannen als bij de vrouwen.
Hoe dan ook: tot en met 27 januari zijn de Australiërs opvallend uitgeslapen. Daarna beginnen de lange sportnachten weer.
(Bron: http://www.sportgeschiedenis.nl/)