**Dominique Kribben schreef haar eerste weblog over Bali: **
http://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_3870-file117686637.jpghttp://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_3870-file117686642.jpghttp://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_3870-file117686673.jpg
Vrijdagavond was het dan zover. Na maanden researchen, ploeteren en nadenken werd mijn weloverdachte reis dan eindelijk werkelijkheid. Toen ik aankwam in Denpasar stonden buiten 3 verlegen, kleine Indomeiden met een bordje ‘Dominique Joan Amande’ in de hand te wachten op mij. Geniaal dat ze ook echt mn HELE naam gebruikten haha. We stelden onszelf aan elkaar voor en iedereen was nog een beetje terughoudend. Ze hadden vet lief cola voor me gehaald en samen liepen we naar de parkeerplaats, waar onze persoonlijke chauffeur van de school op ons stond te wachten. Wayan.
De reis naar DE PLEK duurde ongeveer een uurtje. Toen ik aankwam was het erg donker dus ik kon jammer genoeg nog niet op onderzoek uit, maar de volgende dag ging ik rondkijken. Het is hier echt prachtig. Ik verblijf op een groot project opgezet door meneer en mevrouw Agung Rai. Zij zijn erg rijk en hebben hun erf beschikbaar gesteld voor dit project. Kinderen van arme families uit de buurt kunnen hier gratis lessen volgens als Engels, Organic Farming, Yoga en Balinese Dancing. De leeftijden en niveaus verschillen.
Hier op het erf staan 4 lokalen (sommige zijn gewoon kleine verandaatjes), 2 guesthouses voor de vrijwilligers, het huis van mr en ms Agung Rai en een keuken voor ons. Het is hier omringt met rijstvelden en groen en het ziet er hier werkelijk uit als een paradijs. Eigelijk is dit wel een beeld wat ik zou hebben van een ‘paradijs’ want er zijn hier hele veel fruitbomen waar we van mogen eten, de gebouwtjes zijn traditioneel gebouwd (supermooi dus) en je kunt hier de zon zien opkomen boven de rijstvelden.
De eerste 2 dagen regende het non-stop dus ondanks dat het hier supermooi is, zag het er allemaal grauwig uit. Nu is het zonnig met af en toe een buitje dus ik kan mijn geluk op, LETS GET BROWN muaha. Weetje wat zo raar is, hier willen ze juist wit zijn want dat vinden ze mooi… Ze gebruiken zelfs whitening vaseline, zoals wij tanning oil gebruiken! Het is, zo is mij verteld, in de steden een trend om zo wit mogelijk te zijn. Nou mij niet gezien hoor, doe mijn maar een lekker gezond zonning kleurtje.
De eerste paar dagen hier moest ik erg wennen, en nog steeds wel hoor. Gelukkig zijn de mensen hier erg open, iedereen lacht en zegt hallo en wil je van alles laten zien. Er is hier een vaste staff van ongeveer 7 mensen. De 3 meiden heten Ade, Gung Ade en Nopi en vooral de eerste paar dagen begleidde ze mij en leidde ze me rond. Ze zijn erg lief en ik kan lekker met ze kletsen. De eerste ochtend kwam Tomi mij een ontbijtje brengen. Melk met toast. HIHI. Ze doen hier erg hun best ons Westerse mensen op ons gemak te laten voelen. Tomi is de personal assistent van meneer Agung en is erg lollig. Ik kan het goed met hem vinden. Hij neemt me mee om de omgeving te zien en leert me hoe ik heeeele lekkere Nasi Goreng kan maken. Gisteren hebben we een fietstocht door de omgeving hier gemaakt en zijn we naar het strandje geweest.
Het center bevind zich in Keramas, een dorpje dat niet bekend ik onder de toeristen. Het ligt ongeveer 25 minuten van Ubud af met de auto. 5 minuten hier vandaan is een strand met zwart zand en hoge golven. Een echte surfers spot voor de kenners. Ik wil ook echt heel graag leren surfen maar als ik daar begin denk ik dat ik het niet overleef.
http://images.waarbenjij.nu/images/spacer.gif
We zijn ook al naar Ubud en Gianyar geweest. In Ubud gingen we pizza eten samen met Shella, een vrijwilliger uit Jakarta, haar vriend en Tomi. We gingen er heen met de brommer. Daar zijn er hier echt heel veel van. Op de weg is het echt een chaos, ze rijden hier gewoon door elkaar, halen links in en rijden zonder helm. Op de brommer is het wel echt heel leuk want dan kun je tenminste lekker rond kijken tijdens het rijden.
Deze week zijn de lessen nog niet officieel begonnen. We zijn nu bezig met het testen van nieuwe studenten ( engelse testen) en het testen van de huidige studenten (of ze een level hoger mogen bijvoorbeeld) Ik kwam hier aan op zaterdagavond en ben toen lekker gaan slapen. Toen ze mij mijn kamer lieten zien dacht ik echt van: mag IK hier slapen? Het is niet groot maar o zo schattig. Van de buiten kant lijkt het op een tempel met balinse kunstdingetjes op de muur en ik heb zowaar een 2 persoonsbed! Ik deel de badkamer met Shella en deze is half open! Ik douche gewoon in de buitenlucht echt grappig. Ik moet nog wel heel erg wennen aan alle insecten en beesten hier hoor. In mijn kamer word vergezeld door een verliefd Gekko stelletje, een salamanderachtig beest wat ik de ‘muursalamander’ noem, een megagrote soort bij/wesp (scaryyy!) en miljoenen mieren. Als ik mijn kamer binnenkom sta ik eerst een tijdje in de deuropening op te kijken of de wesp thuis en als dat zo is wacht ik liever nog even. Buiten hangt gelukkig een enorme spin die de meeste muggen vangt, maar desondanks zit ik helemaal onder de bulten. Het klimaat is al deze insecten zeker waard. Zo lekker warm.
Maandagohtend ging ik voor het eerst kijken in de Daycare. Er zijn ongeveer 20 kindertjes in deze klas in de leeftijdscategorie 2 tot 5.Echt, deze kindertjes zijn ZO schattig dat ik me moest inhouden ze niet op te eten. De eerste keer in de daycare voelde ik me wel een beetje overbodig. Ik kan natuurlijk niet in het Indonesisch met ze praten. De kindjes zitten allemaal in (geimproviseerde) schoolbankjes. En de leidsters zingen indonesischse liedjes met ze en leren ze tellen, het alfabet en dierennamen. Ik was in het begin zo verbaasd dat ze allemaal gewoon echt bleven ZITTEN. Sowieso over de kinderen hier ben ik verbaasd. De oudere kinderen willen echt leren, ze willen het gewoon echt! Ze zijn zo gemotiveerd en dankbaar dat ze engels kunnen leren. Ik denk dat ze de droom zijn van iedere westerse docent. Er werken hier ook nog andere vrijwilligers die hier niet verblijven. 2 duitse jongens en 1 nederlandse. Ze zijn allemaal erg aardig en de 2 duitse jongens hebben me al uitgenodigd om met hun door Ubud te touren. Erg gezellig
http://images.waarbenjij.nu/images/spacer.gif
De tweede keer in de daycare voelde ik me niet meer overbodig. Ik ben ‘the alphabet song’ met ze aan het oefenen en leer ze letters schrijven. Na de lessen mogen ze altijd even eten en spelen en ze kregen daarna ook nog balinees dansles. Zo mooi om te zien. Echt een aparte dansstijl. Ik heb ontzettend veel zin om te beginnen met lesgeven volgende week, ben echt benieuwd hoe het zal zijn.
Meer ervaringen van vrijwilligers kun je lezen op: http://www.pureforkids.nl/127-weblog.html