Ecotoerisme… bestaat het echt?
Een klein standje van een Kirgizische reisorganisatie op de vakantiebeurs probeerde mensen te interesseren voor een vakantie in hun land. Het bijzondere was dat zij dit op een ecologisch verantwoorde, kleinschalige manier zeiden te doen. Natuur en cultuur zouden niet lijden onder het toerisme, integendeel, plaatselijke bevolking én toeristen zouden hiervan wijzer worden.
Wij besloten de gok te wagen en te zien wat dit in de praktijk betekende. Drie weken door schitterend bergland waarbij inderdaad alles was gedaan om de milieubelasting tot een minimum te beperken en mensen ter plekke er zo bij te betrekken dat ook zij, en niet alleen de reisorganisatie, er beter van werden.
We verbleven in vier joertenkampen rond het meer Issyk Kul, op 1600-2200 meter hoogte. De yurten (vilten nomadententen) en paarden waren gehuurd van inwoners uit naburige dorpen. Het voedsel werd ter plekke gekocht en voor iedere maaltijd vers bereid. De staf in de kampen verdiende in vier maanden voldoende om een groot deel van het jaar van te kunnen leven. Iets wat gezien de grote werkloosheid, erg belangrijk is. Voor verlichting maakte men gebruik van lampen op zonnecellen of van een kleine generator in de beek. Hierdoor was er 's avonds een klein lampje in ieder van de vijf tenten. Water werd door zonne-energie verwarmd. In drie kampen kon men paardrijden of leren paardrijden. In elk kamp waren tolken aanwezig: studenten Engels of Duits die hiermee hun spreekvaardigheid konden oefenen en ook studiepunten konden behalen.
Het leven in zo’n kamp is redelijk primitief, al heb je meer comfort dan de nomaden die van oudsher in deze yurten wonen. Meubilair ontbreekt, je slaapt op schapenwollen matrassen op de grond, eet gezamenlijk, zittend op de grond of op een laag krukje aan een lage tafel.
Het verblijf in dit arme, zeer gastvrije land was een onvergetelijke belevenis. Ongerept bergland, zowel te voet als te paard goed toegankelijk. Kuddes schapen, paarden en koeien met hun herders op de berghellingen. Geen chalets, kabelbanen of bordjes met ‘verboden toegang - eigen weg’. Geen zwerfvuil, bierblikjes of plastic bekertjes. Wel de geur van houtvuur, bloeiende lavendel en het gezang van vogels. Kortom: vakantie op een ecologisch verantwoorde manier is daar mogelijk.
Verdere informatie via e-mail: dekoningsweerts@wannadoo.nl
Adri de Koning