De Olympische Spelen.
Voor bijna alle sporters het hoogst haalbare toneel. Voor menig sportliefhebber een maand van ultiem sportplezier. En elke 4 jaar is een andere stad het toneel voor dit sportspectakel.
Beijing is nog 11 maanden verwijderd van hun ‘grande moment’ En ik heb het idee dat ze er klaar voor zijn. De inwoners van Beijing is een spoedcursus gegeven om NIET op straat te rochelen en te spugen. Ze is geleerd door mannen en vrouwen in oranje shirtjes, om netjes in een rijtje op de bus te wachten. Elk blikje of flesje drinken is voorzien van een label met ‘Beijing 2008’
Er wordt nog druk gebouwd aan grote torens, die waarschijnlijk honderden, zo niet duizenden toeristen moet kunnen behuizen tijdens de spelen. Op elke straathoek word je eraan herinnert dat er iets groots staat te gebeuren. De verboden stad is bijna volledig opgeknapt. Nog twee tempels staan nog een maandje in de steigers en dan is de stad klaar. Het mausoleum van Mao ligt er gepoetst bij.
Iedereen die een klein woordje engels spreekt en die je vraagt: volgend jaar de spelen…? Die knikt driftig en de donkere oogjes krijgen een enthousiaste twinkeling. Ik denk dat vele mensen verbaasd zullen zijn over het city-life in Beijing. Het lijkt wel een bruisend New York, alleen dan met allemaal chinese mensen: de olympische spelen: one world, the chinese dream.
ik heb igg genoten van Beijing!!