Achternamen
Het gebruik van achternamen is in Spanje zeker anders dan in Nederland. Hier heeft iedereen namelijk twee achternamen. Dit komt voornamelijk in iberische en ibero-amerikaanse landen voor. Dat wil zeggen in o.a. Zuid Amerika, maar ook in Portugal en Spanje. Kinderen in deze landen krijgen dus altijd de achternaam van de vader èn die van de moeder mee. Het is een systeem dat vrij goed werkt, hoewel het niet geheel zonder nadelen is.
Een hypothetisch voorbeeld: kind Ana dat geboren wordt bij Alejandro Sánchez Pizarr en Soraya Arnelas Rubiales krijgt de volledige naam: Ana Sánchez Arnelas. Deze naam zal altijd de hare blijven, in alle soorten van officiële documentatie, ook als ze gaat trouwen. In het dagelijkse leven zal ze echter wel de achternaam van haar man gebruiken. Het is een ietwat ouderwetse vorm, die hier in het zuiden nog redelijk vaak gebruikt wordt. Mocht ze bijvoorbeeld trouwen met ene Álvaro Fuentes Ibarz, dan zal ze vanaf dan kunnen zeggen dat ze Ana Sánchez de Fuentes heet.
Het lastige uiteraard als Nederlandse in Spanje is dat ik geen tweede achternaam heb en dat zorgt vaak voor verwarring. Helemaal daar die enige achternaam die ik heb ook nog eens heel kort is en ik daarnaast wél drie doopnamen heb, wat hier weer heel ongewoon is. Ik moet ze hier ook echt gebruiken, daar ze op mijn officiële documenten vermeld staan. Ik heb inmiddels al heel wat keren moeten uitleggen hoe mijn naam in elkaar steekt, maar helaas wordt het nog geregeld verkeerd begrepen.
Uiteraard geeft het dubbele-namen systeem ook een probleem als één van de achternamen onbekend is of zelfs allebei. Dat wil niet zeggen dat het kind geen achternaam krijgt. De lege plaats wordt ingevuld door het woord “Expósito”, wat “vondeling” betekent. Dit wordt dus de officële achternaam van het kind en het zal het kind altijd achtervolgen. En niet alleen het kind! Mocht namelijk de achternaam van de vader ontbreken, dan zal de naam gewoon aan eventuele kinderen doorgegeven worden. Natuurlijk is een ander gevolg hiervan ook nog, dat het zeker vragen op zal roepen rondom de zedelijkheid van de moeder.
In het algemeen vind ik het systeem best aardig, want het is zo altijd duidelijk bij welke families iemand hoort. Toch vind ik de oplossing bij het ontbreken van ouders erg hard. Het is werkelijk mogelijk dat een kind als achternaam “Expósito Expósito” heeft en helemaal als ik dat in gedachten vertaal naar het Nederlands (“Vondeling Vondeling”), vind ik dat werkelijk verschrikkelijk voor die kinderen. Toch zijn ze het hier niet anders gewend en is het heel normaal.
Liefs,
Carolina
