Tot eind 2004 hadden veel mensen nog nooit van een tsunami gehoord totdat er op 26 december 2004 een zware zeebeving plaatsvond die een gigantische tsunami veroorzaakte die zich in verschillende richtingen verplaatste.
Ook de westkust van Thailand werd getroffen door de tsunami met vele duizenden slachtoffers als gevolg, zowel Thai als buitenlandse toeristen.
Inmiddels is het alweer bijna 5 jaar geleden dat deze verschrikkelijke natuurramp plaatsvond.
Bij dit soort grote rampen vergeet je nooit meer waar je was op het moment dat je het nieuws hoorde… Waar was jij toen je het nieuws over de tsunami hoorde ? Thuis in Nederland/Belgie of zat je in Thailand ?
En denken jullie dat dit in de nabije toekomst nog eens kan gebeuren in Thailand of zullen de alarmsystemen daar inmiddels zo goed werken dat de meeste mensen tijdig ge-evacueerd kunnen worden ?
was zelf op deze bewuste zondag in Phuket,niet in december maar september 3maanden terug!Nu toen dit gebeurde was ik thuis aan mijn tv toestel"verankerd"Al die mensen die zijn omgekomen,gezinnen die uiteen zijn gerukt,huizen die plat lagen,mensen die schreeuwde voor hulp!waar ik mij het meeste aan ergerde,was dat go go bars in een mum van tijd terug operationeel waren precies ofdat er niets was gebeurd!!Ergens begrijp ik het wel dat er brood op de planken moet komen maaar?Ik weet dat er nu een alarmsysteem is in Hua Hin,dat was tervoren niet,of dat ze operationeel zijn dat weet ik niet?, In de toekomst kijken kan niemand,zeg nooit:nooit!!Ik denk dat ze nu beter de gevaren kunnen inschatten dan over een paar jaar geleden.gegroet:georgessiam.
Thuis. Ik zat rustig televisie te kijken en dat gebeurt eigenlijk maar zelden. De stevige binding voor mij met Thailand ontbrak nog. Die is later gekomen maar wel zag ik plaatsen op Sri Lanka waar we eens waren geweest die totaal waren weggevaagd. De beelden van Thailand weet ik nog wel. Twee zuipschuiten die met een biertje op afstand van dode lichamen hun vakantie voortzetten onder het mom van dat er toch niets aan te veranderen viel. Walgelijk. Opvallend is wel dat de Thai zich wonderlijk snel hersteld hebben en dat voornamelijk op eigen kracht.
…ik wil niet oneerbiedig zijn, maar Thailand is tov Indonesie (dodental": 200K) goed weggekomen en ik hoop dat dit natuurgeweld voor een ieder bespaard zal blijven. Wat me irriteert is dat er sindsdien nog enkele Tsunami’s hebben plaats gevonden; de voor mij laatst bekende was vorige maand op Samoa, daar waren (maar) een kleine 200 doden en ik weet van de laatste niet eens meer waar ik was. Wordt dit soort nieuws gewoon of was het niet spectaculair genoeg gebracht? Niets van dat alles dus; 2e kerstdag 2004 en een bekend vakantie-eiland zijn goede bakens om iets in je geheugen te laten verankeren.
Ik heb op mijn laatste trip naar Phuket wel gezien dat er van die wit-blauwe vluchtroutebordjes zijn opgehangen, die je naar een hoger gedeelte dirigeren, in geval van een dreigende Tsunami. Bij sommige van die bordjes moest ik (inwendig) toch lachen, want ik schatte dat de dichtst bijzijnde hoger gelegen “veilige haven” al gauw 500-750 meter verderop lag… en dat is een heel eind als je het water je op de hielen zit. Het is in elk geval wel goed, dat je er attent op wordt gemaakt en dat je er wat mee doet.
Laten we vooralsnog niet in een depressie raken; Nederland heeft na de springvloed z’n deltaplan gekregen, dus Thailand zal ook met iets beter komen.
Thailand is absoluut goed weggekomen t.o.v. Indonesie, maar ook t.o.v. Sri Lanka en India waar veel meer doden te betreuren vielen.
Ik denk dat 2e Kerstdag 2004 en Phuket niet specifiek de redenen zijn dat mensen zich deze ramp nog zo goed kunnen herinneren. Was Thailand niet getroffen en was het op een andere dag gebeurd, dan zouden veel mensen ook nog precies weten waar ze waren op het moment dat deze ramp zich voltrok. Heeft m.i. meer met de omvang van deze ramp te maken, zo’n grote natuurramp had men nog niet eerder meegemaakt. Bij grote rampen onthouden veel mensen nu eenmaal waar ze waren en wat ze aan het doen waren (denk bijv aan 11 september 2001, of de Bijlmerramp 4okt92).
De tsunami op Samoa kortgeleden was qua omvang niet te vergelijken met de tsunami in 2004 (maar blijft verschrikkelijk natuurlijk) en er was daardoor ook een stuk minder media-aandacht.
Vooruit kijken ben ik zeker met je eens Steven, al vind ik ook dat we moeten blijven herinneren aan wat er destijds gebeurd is.
FF terugkomen op 11september 2001 !! ik was in chiangmai toen ik het nieuws vernam.In een zijstraat van de nightmarket daar staat een moskee,ik was daar aan het wandelen en het was er echt niet veilig om door te gaan(vijandige blikken keken naar mij)Het eerst wat ik deed was al mijn amerikaanse dollars omwisselen in Bath,had ik dit s’anderdaags gedaan dan had ik veel verlies geleden.De dollarkoers was helemaal naar beneden gezakt!!g.s
We waren met bijna de hele familie thuis, behalve mijn oom wie in Thailand woont. We hadden hem meteen gebeld, maar hij wist nog nergens van!
En Joe, die bordjes heb ik ook gezien in Phuket en heb ze ook weleens op enigszins vreemde plekken gezien haha. Maar tijdens mijn verblijf reed er op een gegeven moment ook een wagen rond wie aan het waarschuwen was voor de volgende dag dat er mogelijk een tsunami zou kunnen komen, die toevallig ook gezien?
Ikzelf was tentijde van het gebeuren in Nederland, daar in tegen was mijn vrouw op dat moment in Thailand om wat zaakje’s te regelen.
Het raarste in dit hele verhaal was dat ik mijn vrouw belde om te weten of alles goed was, maar zij wist van niets(bevond zich ook op dat moment gelukkig enkele honderden km er vandaan), en ik die feitelijk wel op een duizendvoud daarvan, haar op de hoogte stelde.
Wat betreft het tsunami alarm voor Thailand(nabij Phuket) daarvan las ik laatst dat deze al circa 4 maanden defect was sinds de laatst met de beving bij Indonesie circa 2 weken geleden. Dan heb je toch zoiets van :tssk:.
…Ik denk dat 2e Kerstdag 2004 en Phuket niet specifiek de redenen zijn dat mensen zich deze ramp nog zo goed kunnen herinneren. …
De tsunami op Samoa kortgeleden was qua omvang niet te vergelijken met de tsunami in 2004 (maar blijft verschrikkelijk natuurlijk) en er was daardoor ook een stuk minder media-aandacht.
quote]
Dave,
2e kerstdag mag je wat mij betreft weghalen; wat ik bedoelde te zeggen, is dat Phuket’s bekendheid meer te maken heeft met de toegangkelijkheid voor de media… we hadden pas dagen later in de gaten dat het in Indonesie om 200000 mensen ging, omdat hele gebieden niet makkelijk te bereiken waren. De beelden die bij de meeste mensen in Nederland zijn blijven hangen zijn de beelden van Phuket. Iets soortgelijks is van toepassing met de aardbeving op Padang. De stad Padang was goed in beeld, de omvang in het achterland (plusminus 50 km verder) kwam pas dagen later in beeld. Vandaar dat het me persoonlijk irriteert, dat de Samoa-Tsunami alleen maar bij een vermelding blijft… en bij nader inzien misschien maar goed ook, want je moet niet alles met je meedragen. Wat betreft de Bijlmerramp; daarover stuur ik je nog wel een PB-tje.
Ik was op dat moment niet op Phuket, maar laat me ook niet ontmoedigen om daarheen te gaan? Sterker nog ben er met een paar maandjes weer in de omgeving.
Zat ten tijde van de tsunami op het vliegveld in Bangkok te wachten op de vlucht naar Krabi. Had in Bangkok met mijn vriendin een bungalow op een schiereilandje geboekt die bij aankomst niet bereikbaar bleek te zijn (weggevaagd dus). Weg geld, maar dat was achteraf gezien totaal niet meer belangrijk uiteraard. Kan mij idd ook nog goed het beeld herinneren van de zonnebadende toerist die toch waar voor z’n geld moest hebben.
Achteraf toch raar om daar toevallig dan te zijn geweest…
Wij waren net 2 dagen thuis uit Sri Lanka, we zaten gekluisterd voor de tv en zagen plaatsen waar we net waren geweest die totaal verwoest waren.
Trouwens van onze laatste 2 hotels was 1 geheel weggevaagd en de andere zwaar beschadigd.
We zouden eigenlijks met kerst en oud en nieuw daar blijven in Sri Lanka maar omdat mijn vriendin haar oma 94 werd en uit eten wou met de gehele familie (ach ja het kon voor haar de laatste keer zijn) zijn we eerder terug gekomen, we baalden er wel van maar achteraf waren we toch wel blij dat we er niet meer zaten (ze bleef steeds maar zeggen daar heb ik jullie maar mooi gered).
