bij deze een verslagje van mijn bezoek aan de muur in 2006:
Over de muur
Tuurlijk, wanneer je in China bent, moet je de Chinese muur zien. Genoeg muur natuurlijk, de oorspronkelijke muur was bijna 7000 km lang! Diederik en ik zijn naar de muur bij Jingaling gegaan, een km of 200 vanaf Beijing. Eerst met de bus naar Miyun, een lange rit omdat de bus continu moest stoppen om mensen in en uit te laten. En we waren al een hoop tijd verloren omdat we de vertrekplaats van de bus niet konden vinden… (Dit klinkt dom, maar iedereen die in China geweest is, kent dit probleem vast!) Naja, in Miyun staan echter voldoende minibusjes die wel als taxi willen fungeren en voor 20 euro boeken we een retourtje muur, zo’n 100 km verderop. Geen slechte deal, toch?
De eerste aanblik van de muur is gaaf. Bergen met de muur als een slang die eroverheen slingert. Hier en daar wachttorens. Kollosaal.
http://www.ikreis.net//images/china13.jpg
We klimmen tegen de berg op naar de muur, wat nou kabelbaan? En dan beginnen we aan een trekking van zo’n 4 uur naar Simantai. Het beginstuk is zwaar. De muur is niet zo breed en bovendien is dit stuk (nog) niet restaureerd. Veel losse stenen en uitkijken geblazen dus! Irritante verkopers helpen je daar elke paar seconden wel aan herinneren. De klim is steil, op handen en voeten gaan we omhoog. De eerste wachttoren voelt als een verlichting. Eindelijk wat schaduw, het kwik overstijgt de 35 graden. Maar de afdaling biedt geen verlichting, dit stuk muur is er nog slechter aan toe en is zo mogelijk nog steiler. Echt een ‘waar-ben-ik-aan-begonnen’ moment. (Zeker omdat mijn verstuikte enkel nog niet 100% is, ookal heb ik er in de stad geen last van.)
De trekking wordt echter minder zwaar met de tijd. Af en toe kom je andere mensen tegen, maar het is niet al te druk. Alleen blijven verkopers meelopen… Van wachttoren tot wachttoren, dan is er een wisseling van de wacht. Sommige vallen je niet al te lastig, sommige wel. Maar ze wijzen continu de weg, wat best handig is, want sommige stukken muur zijn onbegaanbaar en dan kun je beter het hazenpaadje langs de muur nemen.
Pas na een paar uur begin je de muur echt te waarderen. Zo lang lopen en klauteren over iets wat ooit door mensenhanden gebouwd is… Great! (Heet het daarom de ‘Great Wall’ in het Engels???)
Wanneer we Simantai naderen, neemt de staat van de muur toe. Grappig om een stukje gerestaureerde muur te zien, maar ook een beetje nep. Zeker met de bijbehorende kabelbaan, het paragliden, de bootjes, het meer enz. En als klap op de voorpijl moet je extra betalen om de kabelbrug op te mogen, die we moet nemen om het terrein te verlaten (of je moet bijna 4 uur teruglopen). Ruikt naar chantage! Slimme lui, die Chinezen.
*bron: *http://www.ikreis.net/main.php?cid=351