Lieve dames,
Ik ben weer thuis,vanmorgen geland.Maar om eerlijk te zijn zit ik er helemaal doorheen.Ben al 2 dagen aan het janken.Zal even een kort verslagje doen.Vorige week dinsdag aangekomen.V kwam gelijk naar het hotel toe,zijn toe uit eten geweest en was erg gezellig zijn zelfs nog grapjes gemaakt over de baby,maar toch wilde hij het nog steeds niet.Overdags moest hij veel werken,aangezien hij uit het toerisme is weggegaan en nu in een kippenzaak werkt,dus zag ik hem s’avonds.Het leek goed te gaan hij voelde zelfs af en toe aan me buik.In het weekend kwam een vriend vanuit Izmir om mij en me mams te bezoeken,s’avonds op het terras gezeten en daarna zonder mams nog even naar barstreet geweest.Daar vertelde V dus aan onze vriend dat ik zwanger ben,die reageerde zo enthousiast en V begon zelfs over trouwen dat we dat dan maar moesten doen voordat onze baby geborenzou worden(hij wilde namelijk dat het zijn achternaam zou krijgen,daar kreeg ik het wel een beetje benauwd van hoor) en voor de wintermaanden we een visum zouden proberen te krijgen.Hij was er nog steeds niet aan toe,maar nu het eenmaal zo was.Onze vriend ging zondag avond weer naar huis en vertelde me dat V wel van me houdt,ze hadden ook gepraat.Op maandag vertelde hij me dat hij dinsdag wel mee wilde naar het ziekenhuis,schijnbaar had onze vriend met hem gesproken.Dus op dinsdag togen we naar het ziekenhuis,waar een echo werd gemaakt.Viel me wel op dat V er niet echt enthousiast bijstond,buiten zij hij ook dat hij amper gekeken had en niet goed kon zien.Hij had verwacht dat ze het geslacht al konden zien dus was een teleurstelling voor hem.Woensdag zaten we gezellig op een terras totdat hij en telefoontje krijg en ineens stil werd,wat er was zei hij niet.Donderdag s’avonds stuurde hij een sms dat hij niet kon komen,omdat hij met zijn baas naar Tire moest,en niet wist hoelaat hij terug was,maar wel wilde praten deze avond.Ik vond dit natuurlijk niet leuk,maar wilde ook met hem praten dus tot 3 uur s’nachts wakker gebleven totdat hij me kwam ophalen bij het hotel.Stond hij daar samen met een andere vriend en gingen we naar het appartement van die vriend.Daar aangekomen moest ik dus weer beginnen,opeens zegt tie jij zei dat je niks van mij verlangde omtrent de baby en steeds begin je er over,ja duhhh het zit er nu eenmaal…Toen hem weer de echo onder zijn neus geduwd,die wilde hij toen opeens houden,ik hem terg gevraagd en gezegd ik stuur wel een kopietje,nou toen kwam het er dus uit hij wil mij niet meer ik dacht alleen maar aan mezelf zei die,nou dat kwam bij mij verkeerd terecht ik ben er altijd voor hem geweest als hij problemen had,maar ja dat kwam bij hem niet over denk ik.Ik ben opgestapt en weggegaan,hij vroeg aan zijn vriend of die mij naar het hotel wilde brengen,maar dat weigerde ik,zie of jij loopt mee of ik loop alleen,dat werd dus alleen.Vrijdags stond zijn telefoon de hele dag uit,en heb ik uit kwaadheid een sms gestuurd naar zijn moeder(die wist het nog niet van de zwangerschap),toen belde V eind van de middag kwaad op dat ik zijn moeder met rust moest laten en niet meer moest smsen enz…Ik moest mijn f*cking leven gaan leven.Nou dat was dus duidelijk.Ben met me mams naar ons favoriete terras gegaan en daar konden ze naruurlijk wel zien dat er wat aan de hand was,en 1 van de jongens daar vroeg dat ook dus maar verteld wat er was,die jongens schrok erg,hij snapte er niks van.Zag dat hij even later met de vrouw van de eigenaar stond te praten en later kwam hij terug met een armbandje en zei deze moet je omdoen en als de baby geboren is bij de baby,dus schoot ik weer vol.S’ avonds weer naar het terras geweest om afscheid te nemen daar van iedereen,1 jongen vroeg waar V was dus ook maar het verhaal verteld,die schrok ook en had er geen woorden voor.Later kwam de barman ook nog ff,ze waren allemaal zo begripvol.Om een uur of 11 naar het hotel gegaan,s’nachts om 2 uur zouden we opgehaald worden,mams had nog kleine hoop dat V nog wel afscheid zou komen nemen,maar ik zei haar al reken er maar niet op.Heb hem nog wel een sms gestuurd en hij stuurde terug dat ik hem wel mocht bellen en smsen als ik weer in Nederland was en hij wel wilde weten hoe het met de baby enzo gaat,maar dat het tussen ons echt over is en hoopte dat ik een goed leven zou krijgen.Over een maand gaat hij zijn telefoon nummer smsen en die zou hij naar mij smsen.Ik heb het vermoeden dat er veel meer aan de hand is of dat er misschien een ander meisje is,maar dat heeft hij niet gezegd.Ik voel me op dit moment leeg en zit er helemaal doorheen.Hier had ik al wel rekening meegehouden,maar toch had ik stiekem op wat anders gehoopt.
Sorry is toch nog een lang verhaal geworden.
en mn vader had niet eens commentaar