**…
**
Als je terugkomt van vakantie met nepartikelen !
Het is de grote rage: spotgoedkope nepmerkartikelen uit vakantielanden.
Rolexen, T-shirts, tassen, je kan het zo gek niet bedenken.
Maar o wee, terug op Schiphol krijg je de rekening gepresenteerd.
Een Vuitton-tas voor 20 euro, wie wil dat niet? Geen echte natuurlijk maar dat maakt voor het gros van ons niet uit. Als er maar de beroemde LV’tjes op staan. Dan is het goed. In Florence, waar de straatverkopers in de buurt van de beroemde Ponte Vecchie namaakartikelen verkopen naast de pilotwinkels van de originele merken, word je ermee om de oren geslagen. Om de verkoop van namaakgoederen tegen te gaan, is Italië een offensief begonnen. Wie nep koopt, wordt beboet. En niet weinig. Onlangs kreeg een 51-jarigt vrouw een boete van € 2000 (!) toen de politie haar pakte terwijl ze een nep-Prada-bril voor € 10 kocht van een illegale straatverkoper. En is het niet in Italië, dan loop je op Schiphol tegen de lamp, wanneer de douane je eruit pikt.
Even voor de duidelijkheid: per reis mag je voor 175 euro invoeren. Nederlanders die uit Turkije, Thailand of China op vaderlandse bodem terugkeren, worden strenger aangepakt. Op grond van het Wetboek van Strafrecht mag je eigenlijk helemaal geen nep bij je hebben, maar omdat dit in de praktijk moeilijk te hand haven is, gelden er ‘strafuitsluitingsgronden’. Nederlanders mogen in totaal niet meer dan vijftien nepartikelen bij zich hebben: maximaal twee verschillende horloges, maximaal 250 milliliter parfum en maximaal vijf cd’s, dvd’s of video’s.
Soms is imitatie zo perfect gemaakt dat het niet van echt is te onderscheiden. In dat geval wordt de hulp van Remon Roza of een van de andere experts ingeschakeld: Twijfelt Remon, dan wordt er contact opgenomen met de merkhouder of het advocatenkantoor dat de belangen van dat bewuste merk behartigt. De goederen worden opgeslagen in De Hel, een hal die haar naam dankt aan het vroegere loodsnummer 666.
Naast dozen sigaretten ligt een ‘Speedy’, één van de meest gekopieerde Vuitton tassen. Al bij de eerste aanblik druipt de nepperigheid er vanaf. De tas zelf is vol gepakt met Chanel-T-shirtjes zoals het Franse luxelabel ze nog nooit heeft gemaakt. Replay-petjes, DKNY-shirts en Armani-brillen.
Remon: “Het is zó nep, dat het bijna grappig is. Loop je met deze tas langs de douane, ja, dan kun je erop wachten dat je daar vragen over krijgt.” Alle excuses: heeft hij al gehoord. Remon: "Ik lach me suf. Laatst was er een omaatje dat vijf horloges het land in wilde smokkelen. Ze had ze in een knuffel verstopt. Toen wij haar staande hielden, probeerde ze ons te overtuigen dat ze er niets vanaf wist.’
Er wordt alles aan gedaan om maar te kunnen pronken met een merk.
Burberry, Chanel en Vuitton zijn de populairste namaakmerken van dit moment. “Vooral Vuitton blijft onwijs populair. Net als Von Dutch. Reizigers hebben het bij hun idolen gezien. Vervolgens wordt het merk in één klap hip en voor je het weet komen de neppers voorbij. Bikkembergs gaat het helemaal worden. We zien het aan de hoeveelheid namaak. Net als Scapa, een simpel merk, maar desondanks erg gewild. Luxe horloges van merken als Panerai, Bulgari en Patek zijn voor de kenners een must, terwijl de massa nog steeds met een Rolex of Breitling thuiskomt”, aldus Remon.
Make-up scoort als goede tweede. "Deze lipstick is van Versace. Niet echt natuurlijk. Het origineel is zwaar en mooi glanzend. "
Naast de nepmerkartikelen worden er naar hartelust verboden diersoorten gekocht. Hij laat een mosgroene sjaal zien. “Moet je voelen hoe zacht. Het is gemaakt van het buikhaar van de Tibetaanse antilope. De dieren worden geschoren en vervolgens weer de ijskoude bergen in gestuurd. Zonder vacht vriezen ze dood. Daarom is deze sjaal verboden.”
Net als slangenleer en krokodil. Wie op reis een tasje of schoenen van deze verboden dierhuiden meeneemt, moet een uitvoervergunning op zak hebben. Grote modehuizen geven deze vergunning bij elk product.
Je kunt méér douanebepalingen lezen op mijn web-log, hoofdstuk: DOUANE of op de site www.douane.nl
Bron: Magazine de Telegraaf
Tekst: Michou Basu
.