Het is mij duidelijk dat je ook in Thailand moet afdingen om de juiste prijs te krijgen. Nu zijn de “regels” voor afdingen in ieder land toch weer anders.
Op welke zaken moet je afdingen en wanneer is het niet gebruikelijk?
Op hoeveel procent van de vraagprijs moet je ongeveer uitkomen?
Ik kan best wel afdingen maar je wilt natuurlijk niet teveel betalen en ook niet iemand beledigen met een te laag bod.
Is het gebruikelijk om bij hotels en guesthouses af te dingen ? Zijn er nog andere manieren om de beste prijs te krijgen ?
Graag zou ik van jullie horen hoe jullie het aanpakken met het afdingen.
Alvast bedankt!
De beste manier om een koopje tedoen op een avondmarkt is tegen sluitingstijd aankomen.
Je doet dat je geintreseerd bent in één of andere kledingsstuk,je vraag de prijs van het item en je onderhandeld,indien je met de prijs niet tevreden bent,dan zeg je tegen de verkoper,het item is te duur en je doet dat je geen intresse meer hebt,“wedden” dat de verkoper je terug roept en de deal alsnog in je voordeel uitkomt!!
Probeer niet te overdrijven om af te pingelen om alsnog het onderste uit de kan te halen,zoek een beetje de middeweg.
Tenslotte deze mensen moeten ook eten,vind je niet?
Natuurlijk moeten de mensen gewoon hun geld verdienen. Ik vind het prima om het spelletje mee te spelen. Het probleem is dat ik nog niet echt een idee heb over wat duur is en wat niet. Alles lijkt in mijn ogen heel goedkoop terwijl dat voor de mensen daar natuurlijk niet zo is.
Ik heb in Brazilië een kamermeisje een fooi gegeven die net zo hoog was als een week salaris.Ik heb er geen moment spijt van maar dat bleek achteraf een beetje veel…
Gewoon op je gevoel af gaan. Er zijn geen vuistregels anders dan dat je uiteindelijk toch altijd teveel betaald. Voelt de prijs voor jou goed, dan is het goed.
En bedenk ook dat er altijd een gun-element inzit, ter beoordeling van de verkoper. Daar is winst te halen en daar maken de meeste Europeanen de “fouten”. Ik zie het iedere keer weer: hard praten met een “mij-naai-jij-niet blik” in de ogen, op een wat zurige manier pontificaal “nee” schudden, verontwaardigd weglopen etc. Ik krijg er plaatsvervangende schaamte van. Rustig blijven, geduldig zijn, glimlachen en de verkoper in zijn waarde laten, zijn de beste tips om de prijs omlaag te krijgen.
Daarnaast is er altijd dual-pricing voor buitenlanders en Thais, dat is nu eenmaal zo tenzij je er lang woont en men je kent, dan kun je vaak het onderhandelen laten voor wat het is en direct de juiste prijs betalen.
Voorbeeld: mijn vriendin kocht onlangs drie jurkjes waarvoor men jou op zeker 600 baht per stuk zou hebben gevraagd en je uiteindelijk 450 of 400 betaald zou hebben. Omgerekend zou je dus zeg 26 euro voor 3 jurkjes betaald hebben. Dat lijkt mij een goed prijs waarbij jij je goed voelt. Doen dus!
Nee, niet mijn (Thaise) vriendin. Vraagprijs 250 baht per stuk. Omdat ze er drie nam werd het 200 bath per stuk. En uiteindelijk (ongevraagd) 150 baht per stuk for “good luck” omdat ze zwanger is (girl/girl, thai/thai gunnen) … Had ik er bij gelopen, was de prijs weer hoger geweest…
Nu kun jij wel weten dat het zo goedkoop kan, maar daar gaan ze het jou echt niet voor geven. Zo werkt het nu eenmaal.
Ach ja, als ik in Italie of een ander zuidelijk land ben betaal ik op de markt ook minder als ik alleen ben. Als ik de kinderen bij mij zijn krijg ik vaak wat extra.
Echter zodra mijn man(een echte Hollander!) in de buurt is moet ik meer betalen !!!
Ik kreeg juist iets omdat mijn man erbij was! Althans ze dacht dat het mijn man was;) Waren met een jongen die we in ons hotel hadden leren kennen naar wat winkeltjes gegaan en hij kocht er een grote buddha. Hij betaalde omgerekend zo’n €14,-. Voor dat vrouwtje, de verkoopster dus een goede deal! Ik liep toevallig met een piepklein olifantje in mijn handen. Ze pakt mijn hand, vouwt m dicht en “zegt” dat is voor jou, als dank dat hij de buddha heeft gekocht. Het olifantje was maar 20 baht. Maar ik was zo blij als een klein kind. Vond t zo ontzettend lief van het vrouwtje. Ik heb haar maar niet verteld dat hij mijn man niet was, wist niet of ik haar daar mee zou beledigen of dat ze me wel zou snappen…heb t maar zo gelaten en haar tig keer bedankt. Nu prijkt het olifantje op mijn kast!
Voelde me aan de ene kant wel lullig eigenlijk, het voelde een beetje als bestelen namelijk. Kan het niet goed uitleggen maar jullie snappen vast wat ik bedoel.
Mijn eigen vent stond trouwens wel mooi lullig te kijkenlol2
afdingen is echt prachtig in thailand en echt een sport…
als je de verkoper maar respecteert en niet gaat lopen ruzieen…
de thai naaien je met een mooie glimlach erbij…
het enige volk ter wereld die mij niet kwaad kunnen maken…haha
het mooiste is om bij de tuktuk chauffeurs af te dingen…geweldig…
die beginnen bij 200 bht en 1 stop…en uiteindelijk heb je een ritje voor 30bht…
dat is de normale prijs voor de thai…maar bij de farang proberen ze het natuurlijk…hun goed recht…maar trap er niet in…zeker niet in de 'tussenstops
Trouwens ook bij de normale taxi’s…
van te voren een prijs afspreken of zeggen dat hij de meter aandoet…
vertikt hij het…stap uit en zoek een ander!
taxi chauffeur hebben de neiging om express een ommetje te maken en in een trafficjam te gaan staan om je zo lekker te laten betalen…
verder kun je afdingen op souvenirs…
NIET op eten!
Ik had al begrepen dat wij,buitenlanders toch altijd een andere prijs betalen.
Die tussenstops van de taxi’s waren mij al bekend. Wel begrijpelijk maar ze kosten te veel tijd !!!
Afdingen in Europa gaat mij goed af. Ik zie meestal aan de houding hoever
je kunt gaan. Vaak komen we tot een prijs waar we beide tevreden mee zijn.
Ik gun iemand zijn winst maar voor mij moet het ook leuk blijven.
Ik ben nog nooit in Azie geweest en die eeuwige glimlach maakt
het denk ik wel lastig !!!
Afdingen is in Thailand gewoon een kwestie om tot de juiste prijs te komen.
Dat zit zo: als een Thaise handelaar je bijvoorbeeld “300 Baht” vraagt voor iets, dan heeft hij allang in zijn hoofd dat hij minstens 180 Baht ervoor wil hebben (60% van de vraagprijs). Dit moet je in gedachten vasthouden. Nu begint het afdingen. Onthoud goed dat je gedurende de onderhandelingen steeds blijft glimlachen.
Je kunt dan dus 50 Baht bieden als openingsbod, maar dat is natuurlijk volstrekt belachelijk. Hij/zij zal verklaren dat hij daar dan op verliest, maar wel blijven volharden om jouw tot koop te bewegen. Bij een bod van 100 Baht zit je in als openingsbod al dichter in de buurt van zijn prijs.
Maar denk geen tijd te winnen door in het bovenstaande voorbeeld na het horen van “300 Baht” meteen “180 Baht” te roepen, want dan denkt de handelaar: “da’s mooi: de klant zit nu al op mijn minimum prijs, dus kan ik méér vangen”, en gaat de hele onderhandeling verder tussen zijn 300 en uw 180 Baht, waardoor u waarschijnlijk rond 220 Baht eindigt.
