Dieren Down Under

Australië Forum Attracties & Bezienswaardigheden Australië
1

**Bekijk koala’s van dichtbij in hun natuurlijke omgeving
**

http://static3.hln.be/static/FOTO/pe/8/1/11/media_l_3627716.jpg?20100322135433

In het Koala Conservation Centre op Phillip Island kan je koala’s van dichtbij bewonderen. De dieren leven er in de bomen, zoals in het wild.

Dankzij de verhoogde wandelpaden sta je tussen de koala’s, zo dicht dat je ze kan aanraken. Je houdt het weliswaar best bij kijken alleen, daar een koala vlijmscherpe klauwen heeft. Daarmee klampen de dieren zich vast, terwijl ze een dutje doen in de bomen. Koala’s eten alleen bepaalde soorten eucalyptusbladeren, en omwille van hun langzaam metabolisme slapen ze 18 uur en meer per dag.

Phillip Island ligt zo’n 140 km van Melbourne, en is bereikbaar via een brug. Je kan er ook kijken naar de beroemde ‘pinguïnparade’. (sam)

http://australia-victoria.verzamelgids.nl/
http://www.penguins.org.au/
Phillip Island Nature Parks

[YOUTUBE][ame=“http://www.youtube.com/watch?v=Tuu4Vuztddk&feature=player_embedded”]YouTube - Koala’s op Phillip Island[/ame]

Bron: HLN

2

Dieren Down Under: wallaby’s

De naam wallaby wordt gegeven aan ongeveer dertig soorten kleine tot middelgrote buideldieren die kleiner zijn dan kangoeroes. Wallaby’s zijn geen aparte biologische groep, en er zijn geen vaste criteria die bepalen wanneer een kangoeroe al dan niet een wallaby is. Sommige soorten staan op de lijst met bedreigde diersoorten.

De dieren komen voor in zowat heel Australië, vooral in streken met veel bomen en ruw terrein. De vlaktes zijn eerder geschikt voor de grotere kangoeroes.

Wallaby’s werden ook geïntroduceerd in Nieuw-Zeeland, waar ze worden aanzien als een plaag. Ook elders in de wereld zijn enkele populaties, die ontstonden nadat wallaby’s ontsnapten uit dierentuinen. Zo leeft een groep van ongeveer honderd wallaby’s op het Britse eiland Man, en huppelt een populatie rond in het noorden van Hawaï. (sam)

[YOUTUBE][ame=“Wallaby's op Phillip Island - YouTube”]YouTube - Wallaby’s op Phillip Island[/ame]

3

Pelikaan bedelt om visafval

Pelikanen zijn de grootste vliegende vogels in Australië, en komen er veel voor. Ze kunnen maar liefst 1,8 meter lang worden, met een spanwijdte van drie meter.

De dieren eten vis, en je vindt ze dan ook in de buurt van open water. Met hun grote bek scheppen de pelikanen vissen in hun keelzak. Het water loopt weg, de vis belandt in de maag van de piscivoor. Pelikanen leven graag in grote groepen, en jagen ook gezamenlijk door vissen naar ondiep water te drijven.

De vogels zeggen ook niet nee tegen een gemakkelijke hap: in Batemans Bay zagen we enkele exemplaren als hondjes bedelen om visafval. (sam)

[YOUTUBE][ame=“Dieren Down Under: pelikanen - YouTube”]YouTube - Dieren Down Under: pelikanen[/ame]

Bron: HLN

4

Inviteer eens een kaketoe op je balkon

De grote geelkuifkaketoe komt veel voor in en rond Australië, waar je hem van ver hoort aankomen door zijn luid gekrijs. De dieren zijn dol op suiker, en zonnen graag op je balkon.

http://static2.hln.be/static/FOTO/pe/6/14/12/media_l_3637062.jpg?20100330011019

http://static1.hln.be/static/FOTO/pe/16/7/7/media_l_3637072.jpg?20100330011526

De vogels worden zo’n 50 centimeter lang, en wegen gemiddeld 870 gram. De spanwijdte van de vleugels is meer dan 33 centimeter, en de staart haalt ook zo’n 22 centimeter. Ze kunnen meer dan 110 jaar oud worden, maar halen in het wild vaak niet eens hun twintigste levensjaar.

Schuw
Hoewel de vogels veel voorkomen in bevolkte gebieden, zijn ze meestal vrij schuw. Op toeristische plaatsen als Hamilton Island - dat van die kerel met de ‘beste job ter wereld’ - of de Sydney Botanic Gardens kan je weliswaar vrij dicht bij de dieren komen, maar toch verliezen ze je geen moment uit het oog. De vogels leven in paren of kleine groepen, en het komt voor dat sommige dieren een oogje in het zeil houden terwijl soortgenoten eten zoeken.

Suikerdieven
De kaketoes weten ook deksels goed wat lekker is: wanneer je op Hamilton Island op een terrasje geen suiker in je koffie doet, is een kaketoe er gagarandeerd mee weg wanneer je amper enkele stappen hebt gezet. Wij zagen er alleszins een suikergek dier een tafel zo ontstuimig aanvallen dat alle leeggoed op de grond kletterde - aan de zuchtende dienster te zien, was dat niet de eerste keer. Wanneer er geen zakjes suiker in de buurt zijn, verkiezen de dieren vooral zaden. De kaketoe is verder ook te vinden voor fruit, bessen, bloesem, noten, wortels, bloemen en insecten(larven).

Heel dichtbij
Op Hamilton Island komen de kaketoes trouwens op je balkon zitten zonnen, waardoor je de grappige vogels van heel dichtbij kan bewonderen. Voor wie niet meteen zo ver wil reizen, is er alleszins ons [ame=“Dieren Down Under: Kaketoes - YouTube”]filmpje, ook in HD[/ame]. (sam)

Bron HLN

5

Dieren Down Under: lori’s

In Oceanië komen verschillende soorten papegaaien voor, en ook in Australië fladderen felgekleurde lori’s en lorikeets rond.

Het gedrag en uiterlijk van de hyperactieve dieren komt enigszins clownesk over, waardoor ze steevast een glimlach op je lippen toveren. Dat is zeker het geval bij de prachtige regenbooglorikeet, die je snel vindt in de buurt van mensen.

De vogels eten voornamelijk nectar en stuifmeel, en een zwerm durft al eens een struik kaalplukken. Op toeristische plaatsen wennen de nieuwsgierige vogels snel aan mensen, en komen ze zelfs uit je hand eten.

Sommige soorten hebben het moeilijk, en enkele vogels dreigen uit te sterven als gevolg van de introductie van Europese ratten in Oceanië. Zo hoort de ‘ultramarine lorikeet’ bij de vijftig zeldzaamste vogels. (sam)

http://static1.hln.be/static/FOTO/pe/11/15/3/media_xl_3628308.jpg?20100322203223

In Sydney zagen we enkele regenbooglori’s een boom half kaalplukken.
Bron: HLN

6

Dieren down under: witte ibis

**De ibis is een grote vogel die met zijn lange poten door het water waadt. Met zijn lange kromme bek zoekt hij in water en slijk naar voedsel, voornamelijk kreeftachtigen. De meeste soorten bouwen nesten in bomen. **

http://static0.hln.be/static/FOTO/pe/17/12/9/media_l_3632589.jpg?20100325164822

http://static3.hln.be/static/FOTO/pe/0/14/11/media_l_3632591.jpg?20100325164837

In Australië vind je de witte ibis in zowat heel het land, vooral in drassige gebieden maar ook in steden. De vogel heeft witte pluimen, zwarte poten en een kaal, zwart hoofd. Hij is 65 tot 75 centimeter lang, en de bek kan bij mannetjes meer dan 17 cm lang worden. De spanwijdte van de vleugels varieert van 110 tot 125 cm.

Steden
De soort vestigde zich sinds periodes van droogte eind jaren '70 meer en meer in stedelijke gebieden, en komt vandaag veel voor in Sydney, Wollongong, de Gold Coast en Townsville. De dieren zijn zelfs verdwenen uit oorspronkelijke broedgebieden zoals de Macquarie Marshes in het noordwesten van New South Wales.

Kwetsbaar?
De Australiërs zijn er nog niet uit of de vogel nu beschouwd moet worden als een kwetsbare diersoort of een plaag. In verschillende delen van Sydney zijn zelfs al dieren verwijderd omwille van hun geur en hun soms opdringerig gedrag. De vogel is ook vaak te vinden op storten, en rommelt wel eens door vuilnis.

Andere soorten
In Australië vind je naast de witte ibis nog de zwarte ibis en de ‘straw-necked ibis’. (sam)

Bron: HLN

7

In Australië komen vele soorten varanen voor waarbij de Lace monitor een van de grootst wordende is van Australië alleen de Varanus giganteus word groter. Deze varaan kan een lengte bereiken tussen de 1,5 en 2,1 meter. Ze zijn met hun lange slanke lichaam en lange poten met scherpe klauwen zeer snel met rennen en voortbewegen. Bij dreiging zal deze varaan snel wegrennen om vervolgens een boom in te klimmen, ook kunnen ze uitstekend zwemmen.

http://www.dierennieuws.nl/reptielen/img/vtrvar1.jpg

Latijnse naam: Varanus varius
Engelse naam: Lace monitor, Lace goanna

Lees verder: Dierennieuws.nl

8

**Veel vogels die we nu om ons heen zien, vinden hun oorsprong in Australië. Nadat miljoenen jaren geleden het supercontinent Gondwana opgedeeld was geraakt in Australië, Antarcticaen Zuid-Amerika, bleef Australië ecologisch afgescheiden van het vasteland. Daardoor ontstond hier een opzienbarende diversiteit aan kleurige, lawaaiige, slimme en innovatieve vogelsoorten. De afkomst van de meeste vogels op aarde is bovendien te herleiden tot dit continent. **Er leven zo’n 830 soorten, en meer als je de omliggende eilanden meerekent. Dit is bijna 10 procent van het totaal aantal levende vogelsoorten ter wereld (circa 10.000). En zo’n 45 procent daarvan is inheems: die vogels komen nergens anders voor.
Oorsprong
Papegaaien, duiven en zangvogels kom je overal ter wereld tegen, maar hun roots liggen in Australië . Daarom zie je hier ook zoveel variatie in papegaaien – en duivensoorten , en hoor je ze werkelijk overal. Met hun kakofonie van gekrijs zijn zeker de papegaaien niet te missen. Volgens de bioloog Tim Low, auteur van het boek Where Song Began, leven er alleen al in de provincie New South Wales bijna net zoveel papegaaien als in Afrika en Azië bij elkaar.
Bron van vogelgezang
Op aarde vormen zangvogels een reusachtige groep: er zijn zo’n 5.000 soorten. Denk aan roodborstjes, (spot)lijsters en Vlaamse gaaien op het noordelijk halfrond en eksters, prieelvogels en liervogels in Australië. In de 20ste eeuw was de heersende mening onder ornithologen dat de meeste vogelgroepen zich in het noorden hadden ontwikkeld, waarna ze zich verspreidden over Australië. Dit kwam voort uit de theorie van 19e-eeuwse naturalisten dat Australië een leeg land was, klaar om bewoond te gaan worden door al het moois uit het noorden.


Lees verder bron: Animalstoday