(origineel bericht op be-more.nl)
Back @ Isiaiah
Zo, de eerste week bij Isiaiah zit er al weer bijna op! Wat gaat de tijd snel! Het was erg leuk om Glynnis en auntie Zama weer te zien, ze zijn nog net zo lekker gek als 2.5 jaar geleden! Vooral met Zama heb ik samen met een medevrijwilliger de grootste lol, de keuken is al een aantal maal veranderd in een zwemparadijs haha!
Bij aankomst heb ik natuurlijk Glynnis even uitgehoord over de kindjes van vorige keer. Gelukkig kreeg ik een hoop goede verhalen te horen! (Hanneke, Sanne en Melanie, met jullie kindjes gaat het allemaal erg goed!). Zelf heb ik van de week een van de iets oudere kinderen van vorige keer gezien waar ik erg gek op was, ze is onder de hoede genomen van de dochter van Glynnis. Het deed me goed om te zien dat ze flink gegroeid is! (Wat wel minder goed om te zien was, was dat ze in de breedte ook evenveel gegroeid is…).
Helaas waren er ook minder positieve verhalen. Lulu, het kleine meisje met HIV, was kort nadat ik was vertrokken, overgeplaatst naar kindertehuis speciaal voor kinderen met HIV. Dit omdat ze bij Isiaiah behoorlijk goed was opgeknapt en Isiaiah aleen een crisisopvang is. Niet lang na de overplaatsing naar dit ‘speciale’ kindertehuis is ze overleden. Vraag je je ook af wat ze daar in godsnaam gedaan hebben, of beter gezegd, wat niet…
But we have to move on, en momenteel is er weer een heel stel kinderen bij Isiaiah die de aandacht verdienen. Ze hebben allemaal weer een verhaal waar je u tegen zegt, van verslaafd geboren tot simpelweg achtergelaten ‘omdat het even niet uitkwam’. We doen ons best om hun leventjes zo normaal mogelijk te maken, hoewel dat niet altijd makkelijk is met hun achtergrond en de omstandigheden waarin ze opgroeien. Regelmatig begint er eentje ineens te krijsen alsof ie vermoord wordt en heb je geen flauw idee waarom. Gelukkig wordt er ook veel gelachen, omdat het zo warm is gaan we regelmatig zwemmen of verandert de tuin in een waar waterballet. Heerlijk!
Al met al is het een goede eerste week geweest, het klikt erg goed met de andere vrijwilligers en er wordt flink wat afgelachen. Nu nog een flinke onweersbui en een wolkbreuk en dan ben ik helemaal gelukkig! 