Zaterdag 29 mei, Pompei
Flits, boem! Zo worden we rond 4 uur gewekt door een flinke onweersbui die blijkbaar recht boven ons hangt, of tenminste minder dan 300 meter ver want er zat nog geen seconden tussen de flits en de inslag! Jupiter is blijkbaar vertoornd of heeft gewoon zin om zich even uit te leven, want tegen alle weersverwachtingen in duurt de onweersbui een hele tijd en blijft precies boven Pompeï hangen. Ondanks onze twijfels blijkt de tent geheel waterdicht alleen bedenken we na een tijdje dat onze stoeltjes nog buiten staan. Pech gehad, die moeten overdag dan maar weer drogen.
De lucht ziet er een nog steeds een beetje dreigend uit wanneer we naar binnengaan en van de Vesuvius is bijna niets te zien vanaf het forum (boven) of vanaf de smalle straatjes.
Maar dan breekt de zon door en uren dwalen we, met een plattegrond in de hand, door deze levend verzwolgen stad. Er woonden in het jaar 79 ongeveer 20.000 mensen waarvan 18.000 op tijd zijn gevlucht. We zijn wel benieuwd wat er met die grote massa mensen is gebeurd, want daarvan is, voorzover wij weten, niets bekend. Het resultaat van de grote uitbarsting destijds zien we hier en we lopen ongemerkt 4 uren vol verbazing en geïmponeerd rond. We merken het pas wanneer we weer eens op ons horloge kijken en zien hoe laat het al is…
De stad beschrijven kunnen we niet, daarvoor moet je echt een boek als dat van Bertus Aafjes lezen, maar onze indruk is dat het haast een levende stad is, zeker met de vele toeristen die er rond lopen, alsof ze boodschappen aan het doen zijn. De straten zijn levendig, alleen de huizen en de winkels zijn verlaten hoewel sommige zo gaaf zijn alsof ze pas gisteren zijn verlaten en niet bijna 2000 jaar geleden!
In 62 na Chistus had de stad al veel te lijden gehad van een behoorlijke aardbeving en vele huizen waren nog steeds in restauratie toen de uitbarsting kwam die het leven helemaal stilgooide in deze handelsstad. Er is veel beschadigd, maar verwonderlijker is dat er nog zoveel bewaard is gebleven. Geen reconstructie van een stad uit de oudheid op grond van wat fundamenten maar een echte stad zoals die er was met winkels, luxueuze huizen, arbeiderswoningen, tempels en wandversieringen die soms nog erg kleurrijk en verfijnd zijn
Af en toe zien we ergens de gipsafdrukken van de mensen zoals ze gestorven zijn. De mensen en hun skeletten zijn verdwenen, gebleven zijn de holtes in de lava die hen omringd heeft. Sommige liggen vredig op hun rug, anderen houden de handen voor hun ogen of mond of omhelzen anderen, kleine kinderen. Zelfs de riempjes van de sandalen en de plooien van een broek of tuniek zijn nog te zien.
Aan het einde van de middag krijgen we de Vesuvius eindelijk dan echt te zien zoals hij er nu bij ligt. Nu is de vulkaan nog ruim 1200 meter hoog maar 2000 jaar geleden schijnt dat het dubbele geweest te zijn.