Midden of centraal Anatolië is het stuk wat je het ‘hart van Turkije’ zou kunnen noemen. Centraal Antatolië beslaat een vijfde van het totale oppervlakte van het land en is daarmee, na zuid-oost Anatolië de grootste regio. Het gebied bestaat voor grote delen uit, met bergen omzoomde, vlaktes waar voornamelijk graan wordt verbouwd. Om die reden spreekt men ook wel van ‘de graanschuur van Turkije’.
Miljoenen jaren geleden was het gebied zee met een vulkanisch eiland. In de tijd dat ook de Alpen zich plooiden tot hoge bergen vonden er in de voormalige Turkse zee vulkaanuitbarstingen plaats die de plas vulden met stenen, lava en as. Toen er genoeg landsdruk was ontstaan doofden de vulkanen werd het Anatolische plateau een harde korst.
Feeënschoorstenen van Cappadocië
In latere tijd ontstonden er op de plaatsen van het vulkanische as meren. Toen deze door klimaatsveranderingen uitdroogden was de as inmiddels versteend tot tufsteen. De rotsblokken die miljoenen jaren geleden ook uit het binnenste van de aarde waren geslingerd en op de as terecht waren gekomen lagen nu op het tufsteen. Deze rotsblokken zijn hard en hebben geen last van erosie, in tegenstelling tot het onderliggende tufsteen. Wat je nu eigenlijk in Cappadocië ziet is dat het onderliggende plateau is afgekalfd en er zuilen van tufsteen zijn overgebleven met een rotsblok als hoed. Door de tand des tijds zullen ook deze het echter op een dag begeven. De formaties bij Zelve zijn hier het meest bekende voorbeeld van.
Het klimaat
Doordat de omliggende bergen, zowel in het Zuiden als het Noorden, verhinderen dat er zeewind bij het gebied kan komen heerst er een droog landklimaat. Vanwege het onzorgvuldige gebruik van oppervlakte- en grondwater voor de landbouw is het natuurlijk evenwicht dusdanig verstoord dat er zich sinds enkele jaren serieuze vormen van woestijnvorming zijn waar te nemen. Aangenomen wordt dat wanneer men niets aan het landbouwsysteem veranderd er over twintig jaar vrijwel geen landbouw meer mogelijk zal zijn.
De belangrijkste rivieren die het gebied doorkruisen zijn de Kızılırmak, Sakarya rivier, en de beken Porsuk en Dilice. Veel andere beken en stromen zijn seizoensgebonden. Het grootste meer in Centraal Antaolië is Tuz Gölü (zoutmeer) en ontstaan door tektonische druk. Dit meer voorziet in 30% van de zoutbehoefte van het land.
Bevolking
Volgens de volkstelling van 1997 neemt Midden Anatolië qua bevolkingsdichtheid de tweede plaats in, na het Marmaragebied. De meeste mensen wonen in en rond Ankara en Sakarya. Vanwege de industrie en de opbrengsten in de landbouw is deze regio goed voor 20% van het totale landsinkomen.
De meest verbouwde producten zijn granen, suikerbieten en appels. Ook de vleesproductie neemt een grote plaats in. Met name rundvlees en rond Ankara en Eskişehir worden er, als enige plaats nog, mohairgeiten gehouden.
Toerisme
Centraal Anatolië is rijk aan plaatsen die een bezoek meer dan waard zijn. De belangrijkste plaatsen zijn de feeënschoorstenen, Ihlaravallei en de ondergrondse steden (oa Derinkuyu) in Cappadocië. In Konya de overblijfselen uit de Seltjoekse periode, de tombe van Mevlana en her en der verspreid liggen er nog enkele zeer goed bewaarde restanten van Hititsteden.
Ook de wellness floreert goed in midden Turkije. De bodem is rijk aan mineralen en er zijn meerdere natuurlijk gevormde thermale baden. De belangrijkste liggen in Eskişehir, Ankara, Sivas en Kayseri. Zie hier een stukje over Psoriasis behandeling met visjes in Sivas
Niet alleen in het bekende Erzurum, Uludağ bij Bursa of Isparta in Antalya kan je skiën, maar ook vlak bij Ankara op de pistes van Erciyes en Elmadağ.