De schaarste aan lichaamsmateriaal is enorm. Voor een nier moet je in Nederland gemiddeld vier jaar wachten. We staan wel toe dat we lichaamsmateriaal in het buitenland kunnen kopen. ‘Arme sloebers in India en China zijn door ons beleid de voornaamste slachtoffers’, betoogt econoom Marcel Canoy.
…
En wat doen we in Nederland? Donoren mogen niet betaald worden voor het afstaan van lichaamsmateriaal. Mensen mogen ook geen lichaamsmateriaal tegen betaling aanbieden, hoewel het wel regelmatig geprobeerd wordt.
Klein gaatje in het net: we staan namelijk wel toe dat we lichaamsmateriaal in het buitenland kunnen kopen. Tegelijk dringen we schaarste niet terug door het onvoldoende stimuleren van synthetische alternatieven. Het gevolg: ernstige misstanden (zie hiervoor mij gerelateerde blog in zorgvisie) waarvoor we onze kop in het zand steken. Afgelopen zondag mocht ik dit toelichten in Buitenhof, naar aanleiding van een langer essay in de academische boekengids.
Ik ken geen enkel voorbeeld waar de Nederlandse overheid zo expliciet de rode loper uitrolt voor gewetenloze criminelen met onwetende en arme sloebers in India en China als voornaamste slachtoffers. Het wordt tijd dat aan deze praktijken een einde komt.
Lees het hele artikel op:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/10764/ESB-Economenblog/article/detail/3257358/2012/05/18/De-Nederlandse-overheid-rolt-de-rode-loper-uit-voor-orgaan-criminelen.dhtml?utm_source=RSSReader&utm_medium=RSS